woestijnklimaat en doe maar ruig met die auto...

1 oktober 2011, 20:20. Gisterenochtend was het heeeeeeeeel koud. Op Mardo’s quad zat ijs. Het was rillen en bibberen om kwart over 5 ’s ochtends was het heeeeeel koud opstaan. Om 6 uur waren we op weg, ik had Beethle op mijn benen liggen om mij warm te houden. Maar die koude ochtendwind in mijn gezicht… zelfs Mardo reed langzaam. Toen we bij de paddock aankwamen waar we de schapen gingen halen was iedereen zijn handen aan het warmen aan de uitlaatgassen. Behalve ik want ik had mijn fantastische 66 degrees vest aan en Beethle op schoot. In de loop van de ochtend warmde het op en al snel zat ik met drie omgeknoopte truien weg te smelten. Het was toen denk ik 8 uur.
Om een lang verhaal kort te maken: gisteren de hele dag achter schapen aan gescheurd en gerend. Gisterenmiddag was de quad waar ik altijd op rij stuk. Of nouja, het oliepeil was te laag en ik kon er zoveel olie in gooien als ik wilde, het peil ging niet omhoog want de olie drupte er ergens anders weer uit… quad thuisgelaten en bij de shearingshed gaan kijken. De rammen waren aan de beurt; gigantisch imposante dieren die met zorg geschoren worden rond hun… edele delen.

Vanochtend deed de quad het natuurlijk nog steeds niet en mocht ik op de motorbike mee… en die motorbike is niet mijn beste vriend. Nouja, ik kan erop rijden, maar door dat ruige terrein vind ik niet leuk en om schapen te verzamelen moet je heel veel krappe bochten maken en vooral veel om je heen kijken en dat lukt al helemaal niet. Maarja, of op dat ding mee of niet mee… dus ik mee. Als ik schapen zag die een duwtje in de goede richting (= de uitgang) nodig hadden heb ik de motor gewoon neergezet en ben ik te voet verder gegaan. Die motor ook nog eens meezeulen met schapen drijven is net iets teveel gevraagd.
Met Louise ben ik nog op pad geweest om een paar vergeten schapen op te vissen. Er liepen er nog 7 in een groot veld tussen de koeien. En hoe je die dan vangt??? Nou gewoon, honden erop af sturen om het schaap om te krijgen en er vervolgens zelf op af rennen en er bovenop springen. Zo gezegd zo gedaan, alhoewel een schaap omgetrokken is in een modderig meertje en ik er dus achteraan/bovenop/ook in lag. Meteen muurvast gezogen in de modder natuurlijk lag ik daar met dat schaap. Lekker dan.
Naast dit meerschaapje hebben we er ook nog 2 uit het bos gevist (ook erg uitdagend met die grote auto erachteraan) en uit een grote groep koeien. Een wilde rit. De schapen hebben we er bij de shearingshed weer uit gegooid en in ruil daarvoor hebben we een paar moederloze lammeren meegenomen. De schapen die we opgevist hebben zijn ongeveer de laatste die geschoren zijn dus nu is het weer heel erg stil in de shearingshed.

2 oktober 2011, 15:30. Ik zit heerlijk buiten in het zonnetje met Beethle op schoot. Vandaag hebben we een ‘vrije’ dag. Dat wil zeggen niet om half 6 ontbijten en naast de dagelijkse zorg voor de dieren niks specifieks doen. De dagelijkse zorg voor de dieren is op dit moment vooral lammetjes. Doordat Het afgelopen zomer zo ontzettend geregend heeft hier was het al die tijd te nat om de rammen naar de ooien te brengen. Daardoor lammeren de ooien dit jaar zo laat af en worden nu alle lammeren geboren. Sommige ooien zijn alleen naar de shearingshed gelopen en hebben op de terugweg een lammetje bij zich… en dat gaat natuurlijk fout. Want als je een kudde van 2000 dieren hebt dan raakt er nogal eens een zijn moeder kwijt. De Merino moeders zijn echt supergoede moeders, ze blijven op zoek gaan naar hun kind. Maar dat is niet genoeg. Ik kon het gisteren echt niet aanzien, al die schapen die we terugbrachten naar hun tientallen, zo niet honderden hectares grote wei en het clubje lammeren wat er eenzaam en om mama roepend achteraan ging. Heel veel lammeren zullen dit niet overleven. Louise kan het gelukkig ook niet aanzien, Mardo is er gemakkelijker in. Louise vind het goed om lammeren mee naar huis te nemen en met de fles groot te brengen. Dat hebben we dus ook gedaan. Veel lammeren, heel veel die het zonder hulp niet zouden redden. En dan heb ik het nog niet over de talrijke lammeren die overal al dood liggen… Gisteren aan het eind van de middag heb ik nog een rondje gereden, een pasgeboren eenzaam lam opgevist, een ooi gevonden die het duidelijk niet gaat redden maar wel biest in haar uier heeft. Mardo wilde de ooi afschieten maar voor hij dat kon doen hebben wij haar biest uitgemolken voor de jongste lammeren. Er lopen hier heel veel zorgekindjes en sommige in heel zorgelijke toestand. Vannacht zijn er twee dood gegaan en er zijn er nog twee die heel veel geluk nodig gaan hebben. De overige 12 doen het goed.

Vannacht heeft het gevroren en vandaag is het wonderbaarlijk koel. Dat maakt dat ik nu in het zonnetje kan zitten zonder weg te smelten. Gisteren waaide het heel hard, vandaag is de wind redelijk normaal. Wel zijn er veel wervelwinden hier. Net zaten we bij de lammetjes, ik ging even naar binnen om nieuwe melk te halen en Mirije bleef achter. Van binnenuit zag ik een gigantische wervelwind langs razen die de was van de waslijnen zwiepte. Deze wervel bleek ook over Mirije heen te zijn gegaan.
Een paar weken geleden met brandmerken hadden we ook de volle laag gekregen van zo’n wervelwind. Met je rug in de wind er maar het beste van hopen en hoed goed vasthouden. De wind had zelfs de gasbrander uit gekregen toen.

Hoed! Die heb je echt wel nodig hier. De zon is enorm sterk. En het is bijna altijd goed weer. Echt een woestijnklimaat, ’s nachts stervenskoud en overdag bloedheet. En heel droog. De luchtvochtigheid is hier heel laag, het dauwpunt ligt praktisch altijd onder nul. Vanochtend bij de lammeren heerlijk in het gras kunnen zitten zonder dat je natte knieën krijgt. Wel zo lekker. Maar die hoed. Iedereen heeft hier zo’n hoed. Dat ding hoort bij je hoofd. De kinderen mogen zelfs niet naar buiten zonder hoed.