elke dag 100 km op de quad dwars door alles heen

26 september 2011, 20:40. Dit was een maffe verjaardag. Vanochtend begon de dag om half 7 met ontbijt. Wat vroeger dan anders omdat het vandaag heel warm zou worden. Daar was vanochtend nog weinig van te merken want het was echt ijskoud, de thermometer wees 5 graden aan. Alle felicitaties ontvangen, Louise vroeg wat voor taart ik graag wilde. Na het ontbijt zijn we schapen gaan drijven, de groep die we gisteren van de downlands naar new paddock hebben gehaald ( zo’n 15 km). We hebben ze naar de sheepyards gebracht waar ze morgenochtend geschoren gaan worden. Zo’n 2000 schapen en lammeren. En ook weer zwakkelingetjes, op een moment had ik 3 lammeren op de quad. Ik vind het wel gezellig die kleintjes. Eentje hebben we vanavond maar mee naar huis genomen, zelfs Mardo zag in dat ze anders niet zou overleven. Nadat we de schapen naar de sheepyards gebracht hebben was het tijd voor thee. Met taart! En cadeautjes!! Louise had voor mij een mooi bordje, in de kleuren paars en groen. Handgemaakt Australisch, een heel mooi aandenken.

Na de thee heb ik de kinderen op sleeptouw genomen om de laatste schoonmaakjes te doen in het huis waar de scheerders slapen deze week. Dat vonden ze helemaal geweldig, tot we bij de toiletten aankwamen. Kikkers natuurlijk. Uiteindelijk hebben we met zijn vieren (Mirije, ik en de kinderen) de boel schoon gekregen en juist op het moment dat ik dacht, hmm.. een tuinslang om de boel schoon te spuiten zou handig zijn… draaide Mirije aan de tab van de spoelbak, deze schoot los en door de hoge waterdruk ontstond er een fontein die tegen het golfplaten dak uiteen spetterde. Wat een water! Het was inmiddels hartstikke heet dus doe koude douche was niet zo heel erg, we hebben er veel lol om/mee gehad. Zeer memorabel moment.

En ohja, vanochtend met schapen drijven ben ik weer een slang tegengekomen. Dit keer schrok ik me echt rot, want ik stapte van de quad en hij glipte vlak langs mijn voet weg! In het slangenboek kon ik hem niet terugvinden dus waarschijnlijk was het een jonkie. En waarschijnlijk was hij giftig want volgens mij is van alles wat hier leeft alleen de python niet giftig en een python was het zeker niet. Anyway.

Vanmiddag hebben we schapen gesorteerd of eigenlijk: we hebben de lammeren van de moeders gescheiden. Ik heb er toch wel moeite mee, want veel lammeren zijn echt nog heel jong en als ze morgen weer herenigd worden weet ik niet of alle lammeren hun moeder terug gaan vinden… ik vrees dat er veel doden gaan vallen. Maarja, zij zullen dit wel vaker gedaan hebben…

De schapen zijn echt schitterende beesten. Ik ben heel benieuwd hoe ze er morgen naakt uit zien en ik ben ook heel benieuwd hoe het scheren gaat en hoe het allemaal verder gaat… we zullen zien. Morgenochtend hebben we om half 6 ontbijt, we gaan schapen verzamelen uit een hele grote paddock. Het is al gauw te warm als de zon op komt dus zodra het licht is gaan we het land in om de warmte voor te zijn. Ook wel mensvriendelijk, als het tenminste niet zo koud is als het vanochtend was… brrrrrrrrrrr…. Dat maken de temperaturen overdag wel goed. Ze hebben hier 180 dagen dat het 30+ is. En aangezien het zomer wordt geloof ik niet dat de temperatuur de komende tijd onder de 30 graden gaat droppen. Ik klaag niet!!!

27 september 2011, 20:40. Na een snelle douche (dat was de moeite…) goed kijken of niemand anders vandaag mijn bed overgenomen heeft. Nee. Oké. Voor mij voor vannacht. Vanochtend ging de wekker om kwart over 5. De zon was al aan het opkomen. Tot mijn grote geluk was het lammetje dat we gisteren meegenomen hadden springlevend en ook Beethle, die ik gisteren overreden heb met de quad, leefde nog. Ja die Beethle joh, dat is nog een verhaal. Beethle beleeft haar suïcidale week. Ze is nog jong maar wordt opgeleid als werkhond, vorige week mocht ze voor het eerst een dag mee. Ze deed erg haar best tot ze afgeleid werd door een kangaroe en weg was ze. Twee dagen is ze kwijt geweest tot ik haar vond bij de creek. Dolblij was ze en ik ook natuurlijk. Ze bleef de rest van de dag dicht bij mij tot ze een ander zag en ze was weer kwijt. Dit keer hebben we haar ’s avonds teruggevonden. Gisteren was ik bij de sheepyards geweest met de quad en ik reed naar huis, de honden zoals altijd rennend en dollend mee. Arme Beethle struikelde, viel en rolde zo voor het wiel van de quad. En ook al reed ik langzaam, ik kon niks meer doen om te vermijden dat ik over haar heen reed… arme hond… ze had pijn maar geen zichtbare verwondingen dus Mardo dacht aan inwendige verwondingen en verwachtte dat ze de volgende dag dood zou liggen. Niet dus. Die gaat het wel redden. En het zwakke lam ook.

Maar vanochtend begon de dag dus vroeg en om 6 uur zaten we op de bikes om alle schapen te verzamelen uit een grote paddock. We zijn zo’n 5 uur bezig geweest en ik heb zeker 2 uur aan een stuk niemand anders gezien terwijl ik, staand op de quad bovenop een heuvel, heel ver kon kijken. Skid de hond hield me gezelschap en slaagde erin om de schapen, die toch al niet erg gewillig waren, nog een keer extra de verkeerde kant op te drijven. Lekker dan. Er zaten echt extreem veel kangaroes. En extreem weinig schapen. Uiteindelijk heb ik na dik 4 uur zoeken ongeveer 50 schapen bij het hek afgeleverd. Niet de moeite, aangezien er ruim 1000 zouden moeten staan.

De scheerders zijn vanochtend om half 8 begonnen met scheren. Terug thuis ben ik na een plak cake meteen gaan kijken. Een drukke business maar wel een gezellige boel. Ze hebben een of andere mega muziek installatie bij waar ze de meest verschrikkelijke nummers veel te hard mee draaien. En overal waar je kijkt zie je wol en schapen. Tegen het eind van de middag hebben de scheerders een dier geslacht. Ik kon uit de verte niet zien wat het was, maar aan de bruine vacht te zien gok ik dat het een kangaroe was.

De rest van de middag hebben we ons vermaakt met schapen aanleveren voor de scheerders, de schapen die we vanochtend bij elkaar gesprokkeld hebben in de mega paddock opnieuw bij elkaar sprokkelen in een kleinere paddock. Ik had dit keer de grote groep schapen, ongeveer 1000. Mirije en Mardo kwamen al snel helpen en ik heb met Mirije van voertuig geruild omdat ik eigenlijk altijd op de quad zit en zij altijd op de motorbike. Maar het duurde niet lang of hij sloeg af en ging niet meer aan. Stond ik dan. Zo ver als ik kon kijken niemand. Dan is het nu wachten tot iemand mij mist. Dat kan lang duren. Ik stond in het hoge gras op een plek waar ik een slang heb gezien. Lekker dan. Er zal hier nog wel meer zitten wat ik niet tegen wil komen. Gelukkig kwam Mardo al vrij snel aanzetten en heeft hij mij weer rijdend gekregen. Met zonsondergang hebben we schapen gesorteerd, de lammeren van de schapen gescheiden en alvast bij de stal gezet zodat de scheerders morgenochtend aan de slag kunnen. Wij ontbijten morgenochtend weer om half 6 zodat we schapen kunnen gaan sprokkelen in een of andere veel te grote paddock. Nu tijd om te gaan slapen dus.

28 september 2011, 20:40. Als ik mijn gezicht was komt er een geheel nieuwe huidskleur onder tevoorschijn. Vanochtend zijn we weer vroeg vertrokken, dit keer naar een paddock die west prairie heet en die echt gigantisch groot is. Weer heb ik uren alleen doorgebracht met uitzicht op schapen, kangaroes en emoes. En heel veel gras. En geen zon maar wel een koude wind. Het voordeel is dat als het koud is, dat de slangen zich ook niet laten zien. Dus ongestoord kon ik even uitrusten, de motor van de quad uitzetten en tegen de warme motor aan leunen zonder bang te zijn wat zich allemaal nog meer zo dicht bij de grond kan bevinden. Het heeft ons van ’s ochtends 6 uur tot ’s middags 3 uur gekost om de west prairie schapen bij de shearingshed te krijgen. En het werd nog even spannend want de scheerders hadden het tempo er flink in dus onze siesta hebben we ingeleverd en hup door met schapen drijven. Matthias heb ik een boterham in het veld gebracht, hij is niet eens thuis geweest… Ik heb vandaag meer dan 100 km afgelegd op de quad. Ik heb geen zitvlees voor zo’n ding. Geef mij een paard ofzo, daar wil ik wel hele dagen op zitten, maar geen quad. Nee, simpelweg om die rede zou ik hier de rest van mijn leven niet kunnen blijven. Al die motoren overal. Ik heb een aantal keer gefilmd terwijl ik op zoek was naar schapen en elke keer hoor je dat irritante geluid van de motor op de achtergrond. Irritant. Morgen gaan we weer vroeg op pad om schapen te zoeken, dit keer in een veel kleinere paddock en veel dichterbij. Nu waait het hard en ik hoorde onweer in de verte. Onweer veroorzaakt gemakkelijk bosbranden hier als de bliksem in slaat. Louise zei al, als het gaat onweren krijgen we het nog druk met branden blussen vannacht… dat hoop ik toch ECHT niet. Ik wil slapen. Morgen gaat de wekker weer om kwart over 5.

29 september 2011. Inderdaad, de wekker ging om kwart over 5. Maar waarom we toen ook opgestaan zijn is eigenlijk… omdat we het afgesproken hadden? Het regende. Vannacht heeft het zo hard geregend dat we er wakker van werden en bovendien ook geonweert. En onweer is gevaarlijk. Want als de bliksem inslaat in het veld dan heb je brand. En zoals ik al eerder ontdekt heb spreid brand zich hier als een ‘lopend vuurtje’ uit. Volgens Mardo kan het vuur snelheiden tot 100 km/u bereiken! Dus Mardo heeft geen risico genomen, is in de auto gesprongen en is een rondje gaan rijden om te kijken of er ergens brand ontstaan was. Naakt zei hij lachend bij het ontbijt. Hij maakt nog wel meer rare grapjes dus ik dacht… ja… vast… maar later zei Louise dat Mardo wel gek was om in zijn nakie op zoek te gaan naar bosbranden. Het was dus echt waar. Overdag herken je brand aan de rookwolk, ’s nachts aan de rode gloed. Hij is op het hoogste punt gaan staan en is gaan kijken. Het brandde wel maar gelukkig niet op Toolmaree. Maar hij heeft weer wat afgebeld vannacht. Gelukkig hier dus geen brand, daar had ik nou écht geen zin in. Midden in de nacht in de regen eruit om te gaan blussen! Naah.
Vanochtend hebben we wat schapen weggebracht maar de regen had de ondergrond zo modderig gemaakt dat het leek alsof we over de zeebodem reden met de quads. En nee, schapen vinden dat ook niet leuk. Na deze schapen weggebracht te hebben zijn we naar huis gegaan. Mier en ik hebben wat voor ons stageverslag gedaan en verder was het rustig wachten tot het droog wordt. Dat heeft tot na de lunch geduurd. En hoeveel regen er gevallen is? 1 mm. Dat was genoeg om 12 man in de shearingshed stil te leggen en ons vijven thuis. En nu is het nog droog seizoen. Stel je voor, zomer, nat seizoen….

Overal rond huis hoor je schapen mekkeren. Ze zijn overal. En ze zijn met heel veel. Elke groep bestaat uit 1000 tot 2000 schapen met lammeren. Bèèèèèèhhhhhhhh!!!