Terug in Boodaville

Terug in Boodaville. Waar de wind goud kleurt van het stuifmeel van de dennenbomen. Vanochtend ging ik tijdens een wandeling even zitten en kreeg ik haast direct een show voorgeschoteld. Een ree en een vos. Ik denk dat de vos achter het jong van de ree aan zat, want normaal gesproken zijn vossen niet bang voor reeen. En beide dieren zijn doorgaans niet actief rond het middaguur. Hoe dan ook, het was een prachtige dans tussen de olijfbomen die ik vanaf een heuveltje aanschouwde tot ze uiteindelijk beiden hun eigen weg volgde.

De laatste avond in Lakabe zaten we rond het kampvuur toen iemand van Lakabe mij een haan aanboodt. Ik wil graag kuikentjes dus nam het aanbod direct aan. De volgende ochtend stond er een prachtige witte haan in een doos naast de auto. Mijn vier kippen zijn veel -heel veel- zwaarder geworden van die maanden in Lakabe. Vast al dat slachtafval dat ze gekregen hebben...! Dus het was een beetje proppen met zijn vijven in de reismand.

Verplaatsen is nog steeds niet toegestaan in Spanje ivm het coronavirus dus politiecontroles waren te verwachten. Ik heb de haan streng toegesproken dat hij zijn mond moest houden als we aangehouden zouden worden en gelukkig heeft hij dat gedaan beide keren dat de politie ons aanhield. Natuurlijk konden we zonder problemen passeren, een verhuizing is immers een geldige reden voor verplaatsing, en de haan heeft zich buiten de controles om tijdens de 4 uur durende rit regelmatig laten horen. Kukelekuuuuuuuuuuuu (dan is een auto best klein).

Nu ben ik dus in Boodaville. Alleen. De overgang had niet groter kunnen zijn. Gelukkig heb ik 2 weken om aan het idee te wennen en hier de boel op orde te krijgen. De boel op orde krijgen is heel gemakkelijk, waarschijnlijk omdat ik het vergelijk met vorig jaar toen werkelijk alles een beproeving was. Waar ik Lakabe fluit speelde was er altijd wel iemand die luisterde, meezong of het liedje afmaakte. Ik kreeg werkelijk iedereen mee. Hier is het niet zo kleurrijk om te spelen als daar.

Ik dacht dat ik Lakabe beter even kon laten rusten, maar de tweede dag had ik al van 4 verschillende mensen berichtjes op mijn telefoon. Vandaag heb ik even gebeld en de telefoon (zo eentje aan een draadje in de gezamenlijke keuken) ging daar van hand naar hand. Een levendig contact. Binnenkort komt een groep mensen uit Lakabe naar Boodaville om artisjokken te eten. Daar heb ik er namelijk heel heel heel heel veel van. Op dit moment eet ik de bladeren van de artisjokkenplanten omdat ze te groot zijn, het er teveel zijn en ze teveel licht wegnemen! Met de eieren van mijn kippen (ook overdaad) en wilde asperges (je raadt het al... nog meer overdaad!) een echt voorjaarsdieet.