wifi

“Dames, een vraag... Ik krijg hoofdpijn van de wifi. Zouden jullie die uit willen zetten als je het niet gebruikt?” Zo begon het gesprek aan de keukentafel. Ze is niet de enige in het dorp die gevoelig is voor de wifi. Sinds de installatie daarvan, voelen meerdere mensen verandering. De wifi staat dus altijd uit, tenzij iemand het nodig heeft. We wonen op een plek zonder mobiel bereik en de hype van het altijd bereikbaar zijn is hier nog niet aan komen waaien. Eigenlijk zijn we altijd bereikbaar met de huistelefoon.

We praten door, hoe is ze erachter gekomen dat ze gevoelig is voor de wifi. Ik vraag door en dan valt bij mij het kwartje. Ik slaap het liefst buiten omdat ik altijd erg slecht slaap in huizen. Het opgesloten zijn tussen vier muren... Behalve in Marta's huis, daar kan ik wel slapen. Marta's huis is een kunstwerk van stro, hout en modder. Ligt het dan niet aan de muren, zou het dan de wifi zijn? Ik reken terug. Waar slaap ik wel goed, en waar niet. Meteen herken ik een direct verband tussen huizen met wifi, en huizen zonder wifi. Als ik nog preciezer kijk ontdek ik zelfs dat ik momenten heb dat ik me in ons huis rusteloos voel samenvallen met de momenten dat iemand wifi gebruikt. Eigenlijk verbaast me niet dat ik dus ook gevoelig ben voor de wifi, het verbaast me wel dat ik zo ontzettend gevoelig blijk te zijn.

En ik heb me nooit gerealiseerd wat een gunst ik mezelf gedaan heb door geen internet in huis te hebben. Op het bollenveld, in Esch, in mijn huizen in Nieuw Zeeland... Ik had aan mobiele data genoeg en daarom heb ik nooit de moeite genomen om een wifi verbinding aan te laten leggen.

Maar Martas huis dan? Marta schakelt elke avond de wifi uit en zet deze 's ochtends weer aan...