De eerste dag in Lakabe

Ik was supervroeg wakker. Om half 7 zag ik licht branden in Xuskal, het gezamenlijke huis. Daar trof ik Alfredo in de keuken met thee van verse kruiden en zelfgebakken brood, zelfgemaakte kaas, zelfgemaakte jam. We zijn de enige vroege vogels, een rustig moment om met hem te kunnen praten. Hij is er vanaf de eerste dag bij geweest in Lakabe en heeft deze plek vanaf de grond toe opgebouwd (en wat ik begreep ook minstens een keer weer af zien branden).. en weer opnieuw opgebouwd. Zijn kinderen zijn hier opgegroeid, waarvan ik er met eentje een huis deel, Ille. Alfredo is een ongelofelijk energieke en vrolijke zestiger en heel goed gezelschap. Ik bedenk me dat dat het resultaat zal zijn van simpelweg je hart volgen.

De eerste trip gaat de berg op om de dieren te voeren. Schapen, koeien en paarden. We gaan met een oeroud autootje dat we propvol stoppen met hooi, hekwerk en waterbakken. We passen er niet allemaal in, daarom gaan sommigen te voet. Na de schapen verplaatst te hebben komen we op de terugweg een pickup truck tegen met de jongens die de koeien en paarden aan het voeren zijn. “Open de deur!” riep Ille, die opgevouwen in de achterbak van het autootje zat met een andere vrouw en een hond. Ze springt uit de auto en rent naar de pickup truck, springt achterin en gaat uitgestrekt in het hooi liggen. De andere vrouw is ook de auto uit gesprongen en klimt op het dak van de pickup. Zo rijden we in konvooi de berg af. Ik zie een voorwiel van de pickup gevaarlijk slingeren. Het zit duidelijk hardstikke los. “Jullie wiel! Het wiel! Stop!” Roepen we lachend naar ze. Al rijdend opent de bijrijder de deur en besluit blijkbaar dat het wiel het tot beneden gaat halen want ze rijden gewoon verder. Na maanden alleen in Boodaville is dit een heel groot contrast en zo ontzettend gezellig!

De rest van de dag bestond uit meetings. Eentje over de toekomst van Lakabe, hoe ze bij de 500 hectare die ze tot hun beschikking hebben de opvangcapaciteit van water willen verbeteren door middel van holistisch management (3 uur verder...) en een meeting met mijn werkgroep, de berggroep. Terwijl we sjouwen met haardhout wordt het laatste nieuws gedeeld.. “Ik heb gehoord dat het volgende week -10 wordt en gaat sneeuwen!”