De laatse nacht in Boodaville

Soms vliegt de tijd, soms kruipt de tijd. En dan ineens, poef, is het voorbij. Het Boodaville seizoen 2020 is voorbij. Een heel gek seizoen. Omdat Boodaville op sabattical genomen had en ik voornamelijk alleen was, vanwege corona, vanwege de oneindige stroom van kleine en grote issues. Het was duidelijk veel te veel werk voor een persoon.

Het is al iets beter als het een persoon en een kat is. Ze heeft in 1 nacht een muizenplaag in onze opslag op de heuvel opgeruimd! Ik kom daar niet zo vaak en toen ik er vorige week was om een rol plakband te halen zag ik tot mijn schrik waren de muizen niet alleen op maar ook in de spullen zaten. Een paar dagen later gewapend met kat weer naar boven en alle spullen uitgespreid. Die nacht is Coco niet thuis gekomen, ik maakte me een beetje zorgen want ze slaapt altijd op mijn op bed. De volgende ochtend vond ik haar in de opslag uitgestrekt op een matras in die schuur met een bomvolle buik. Dat op bed slapen is ook heel grappig. Eerst sliep ze altijd bovenop de dekens (ik slaap nu onder 4 dekens) maar naarmate het kouder werd kruipt ze onder de eerste deken, dan onder de tweede deken, dan derde.. Ik hou haar warm, zij houdt mijn voeten warm.

Coco brengt deze winter bij vrienden door (wat ga ik haar missen!), de kippen gaan met mij mee naar Lakabe. Boodaville is winterklaar en tot mijn vreugde passen al mijn spullen in 3 tassen en de gitaar er los bovenop. Ik vind het fijn om zo weinig spullen te hebben. Twee tassen gaan mee, de derde (met voornamelijk zomerkleren en knutselspulletjes) gaat in een muis-rat- waterdichte en inbrekerveilige opslag. Tot zover de issues in mijn leven, haha!

Ik kijk heel positief terug op het seizoen in Boodaville. Het was heel fijn om hier alleen te zijn, alle taken zelf te doen (volgend jaar een extra paar handen enorm waarderen), ik heb heel veel boeken gelezen en veel tijd gehad voor reflectie. Ik heb weinig gezwommen maar een aantal dierbare nieuwe vrienden gemaakt en veel geneeskrachtige kruiden verzameld.

Ik kijk ernaar uit om onder de mensen te zijn, in de bergen te zijn en misschien zelfs sneeuw te ervaren. Koude avonden bij het vuur door te brengen en hopelijk nog veel meer boeken te lezen. Ik ben reuze benieuwd hoe de sociale structuren werken in Lakabe. Een ding is me heel duidelijk; ze doen daar iets heel bijzonders en ik ben in een zeer bevoorrechte positie dat ik een poosje mee mag draaien.