Gaat een cowboy naar de kapper, pony weg!

Dat dacht ik een paar dagen geleden. Ik zag een stofwolk waar Bram op de weg aan het rollen was en vervolgens leek hij in rook opgegaan te zijn.

Bram is de shetlandhengst van de buren. Klein, met een enorme bos manen en hij komt in galop als je hem roept. De buren zijn op vakantie, ik pas op hun beestenboel. Terwijl ik met de geiten bezig was liep Bram los toen hij ineens in rook opging.

Eerst heb ik te voet gezocht, daarna met de auto. Op het moment dat ik overwoog de hulptroepen in te schakelen zag ik sporen. Een klein hoefafdrukje in het stof. Dat kan er maar van een zijn.... Na ongeveer een uur kwam ik hem tegen op de weg. Hij draaide zich om en hinnikte verbaasd. Toen liep hij op me af, liep langs de auto en door richting huis. Mooi. Ik moest even doorrijden voordat ik de auto kon draaien en ik hem vol vertrouwen volgde. Niet dus. Hij schoot een zijpaadje in en ging van draf in galop. Dwars door een boomgaard de heuvel op. Hij verdween opnieuw uit het zicht. Gelukkig had ik een grote 4x4 bij me want met de Boodacar was ik deze heuvel niet op gekomen.

Daar was Bram weer. Zodra hij mij zag schoot hij weer in galop, hoger de heuvel op. Op een open plek bovenaan de heuvel stond hij stil. Ik herkende de plek van de verhalen.

Daar leek hij te zeggen, dit was mijn huis, met mijn vriendinnetje samen.... Zijn ponyvriendinnetje die samen met hun veulen omgekomen zijn in de grote overstroming een paar maanden geleden. Ik vraag me af of hij ze nog steeds zoekt. Of deze verborgen plek bovenop de heuvel nog steeds zijn echte thuis is. Het ontroerde me.

Gelukkig vond ik een stuk touw in de auto waar ik een halstertje van geknoopt heb. Ik had geen zin om met deze hitte te lopen en daarna terug te gaan om de auto op te halen maar, mazzel, Bram liet zich prima leiden en liep soepeltjes naast de auto mee. Doet me denken aan IJsland, daar is het niet ongewoon om de paarden naast een rijdend voertuig mee te laten lopen. Alleen was het die dag 39 graden en op IJsland iets koeler...