Het nieuwe normaal

Ik ben een maand in Spanje nu en vanaf de eerste dag was het onmogelijk om per auto in Boodaville te komen. De laatste kilometer moet lopend afgelegd worden. Het is nog nooit eerder voorgekomen dat Boodaville langer dan 24 uur per auto onbereikbaar was.

In het begin dacht ik aan alles wat niet kan. Alle zware dingen die van en naar Boodaville moesten zoals jerrycans met water, gasflessen, kippen en zakken kippenvoer...

Maar met het verstrijken van de weken en het kleiner worden op de kans van spoedig herstel van het pad verlegde mijn grens zich steeds verder en ging ik steeds zwaardere dingen dragen.

Inmiddels sjouw ik gasflessen en zakken kippenvoer van 25 kg alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. (Oke, natuurlijk is het best een dingetje, over een smalle gladde richel door de modder, heuvel op, heuvel af en de volgende heuvel op)

Eigenlijk zat de grootste blokkade in mijn hoofd. Ik moest meer mentaal dan fysiek wennen aan dit nieuwe normaal. Maar nu het nieuwe normaal eenmaal normaal is, is eigenlijk niks meer een probleem. Volgende week die nieuwe tafel maar eens verhuizen dan.