Verandering

Als ik dit puur even op mezelf betrek denk ik dat het komt omdat 'de oude patronen' herkenbaar en veilig zijn. Vaak is het de makkelijke weg. De weg van de minste weerstand. Wanneer je om de een of andere redenen even wat minder lekker in je vel zit is dit de logische toevluchtsoord.

Een verandering staat nooit op zichzelf want alles is met alles verbonden. Je verandert een systeem - hoe klein ook. En dat systeem werkt je verandering tegen. Soms is de tegenwerking passief maar veel vaker is die actief.

Je wil minder werken? Heb je dan nog genoeg inkomen voor "leuke dingen"? Je wil alleen vegetarisch koken / eten? Jammer dat huisgenoten dan beginnen te zeuren over het gemis van een biefstukje of een blinde vink. Je wil een jaar door de wereld trekken? Hoor je de familie al lamenteren: hoe kun je dat doen met je werk / school / huis / sociale verplichtingen? Kortom, er is altijd een reden te vinden om terug in lijn te vallen met het systeem. En dan moet je al van goede huize komen om je verandering toch door te zetten.

Daarbij komt dat de meeste mensen niet weten hoe te veranderen. Verandering begint bij een evaluatie van en reflectie over je huidige situatie. Reflecteren kost relatief veel mentale energie. Wat je ontdekt over jezelf is soms ongemakkelijk, oncomfortabel en confronterend. Voor reflectie heb je aandacht nodig en een vorm van stilte om alles op een rij te zetten.

Beide vereisten zijn in de levens van veel mensen weinig tot niet aanwezig. Ik zie dat bij veel mensen alle energie opgaat aan de dagelijkse routine en elk moment van stilte bijna instinctief vermeden wordt. Ik vind het eerder verrassend en bewonderenswaardig als iemand in staat is een verandering in zijn of haar leven aan te brengen en deze vol te houden. Dat wil zeggen dat diegene de verantwoordelijkheid over het eigen leven neemt en dat is alleen maar toe te juichen.