Eerste douche -anders dan waterval- in weken

Een snoepverhaaltje.

"Misschien gaat het wel regenen." "Vast niet." "Maak me wakker als het regent." Voor de lunch was het al 37 graden in de schaduw. Het was siestatijd. Ik schuilde in het koele huis voor de hitte. Luister naar het gerommel in de wolken in de verte.

Stap naar buiten. En voel een druppel. Regen!!! Bliksemsnel redden we wat gered moet worden. Boeken, cement, elekctrische apparaten, mijn slaapzak, matras. Daarna klim ik naar mijn favoriete platte rots. Dikke druppels maar niet veel. Ik zit. Lig. Kijk naar de wolken. Ik luister naar de wind en de windrichting. De wolken in de verte. Het gerommel in de wolken. De windrichting verandert. Weer een paar dikke druppels. Ik weersta de verleiding om te gaan schuilen. Zing een paar liedjes en ga toch schuilen. En ineens krijg ik een geweldig idee. Ik race naar het huis om mijn washandje te halen. Kleed me uit en ga terug naar de platte rots.

En toen stopte het natuurlijk met regenen. Elke druppel water ving ik op maar dat was natuurlijk niet genoeg om mijn bezwete stoffige lijf schoon te krijgen. Maar geduld wordt beloond. Het ging regenen. En hoe. Regendansjes helpen. Kreten in de verte. Tijd om me bij mijn vrienden te voegen. Samen dansten we, sprong ik in plassen en wasten we onszelf. De regen werd intenser. Vlakte weer af. Tot het ging hagelen. Dat was zo'n contrast met de warme regen, de scherpe ijsblokjes op mijn huid. Het regende, het onweerde. Na een poosje ging iedereen schuilen -ik niet. Langzaam kwam ik uit mijn superblije regenbui en zag ik de rivier die door de keuken stroomde. Probeerde het water te vangen en de dakgoten te repareren. Alles in de keuken was nat. De plantenzaden. De officiele papieren van de architect. Deze plek is totaal niet gemaakt voor regen. Wat een geluk om zoveel water te ontvangen. In juli notabene! Wat een geluk, wat een leven.