De mug en de mier

15 oktober 2018
Ik ben terug in Spanje. Het is heerlijk om terug te zijn en het ritme van de natuur te volgen. Ik heb het gemist in mijn periode in Nederland. Het is heel interessant om te zien hoe mijn mede Boodavillians veranderd zijn in de twee maanden dat ik weggeweest ben. Ze zijn zo vrij. Vol zelfvertrouwen. In contact met zichzelf en ze leven met de dag. Ik realiseer me hoe ik veranderd ben in de afgelopen twee maanden. Ik heb me weer aangepast aan het moderne leven. Geleid door de klok en afspraken en mijn mobiele telefoon. Het is verbazingwekkend hoe flexibel ik ben. Nu is het tijd om terug te veren naar het ritme van de natuur. Het ritme wat mijn voorkeur heeft.

Het is najaar en de dagen worden merkbaar korter. Het is meer dan 12 uur per dag donker en als het donker is... dan is het niet zoveel te doen. Minder zon betekent ook minder electricteit van ons zonnepaneel. Ik slaap veel. Het is fijn om uitgerust wakker te worden en rustig te kijken hoe de sterren overgaan in dageraad en zonsopkomst. Het is heel fijn om de tijd te hebben.
Op een dag lag ik 's middags op een matras onder een boom wat te lezen. Een mug kwam. Al snel had ik hem te pakken en lag hij dood naast me. Tot mijn grote verbazing kwam een mier op de mug af die de met verrassende snelheid de 6 pootjes van de mug van het lijfje verwijderde en vervolgens de mug mee nam. Ik heb nog nooit zoiets gezien. Entertainment rechtstreeks uit de natuur.

En daarnaast heb ik bijzonder nieuws. Ik heb een eigen huisje in Spanje! Een klein stenen huisje met 10 hectare land wat veel luxer is dan ik me voorstelde. Antikraak in de bergen vlakbij de Middellandse zee. Ik mag er wonen tot het verkocht is. Wat een mazzel. Voorlopig moet ik nog even rustig afwachten voordat ik er kan gaan settelen; ik heb behoorlijk wat werk te verzetten met mijn mede Boodavillians. Maar ik heb geduld. Ik heb ontzettend veel zin om in mijn kleine huisje in de bergen volop te gaan experimenteren met duurzaam leven en het houden van dieren.