de vlinder in de wijn en de kunst van het zijn

Over sterke festival verhalen gesproken. De vlinder in de wijnfles. Tussen het oud glas zat, ja, een vlinder in een wijnfles. Voorzichtig de fles gebroken en de vlinder vrijgelaten.

Zijsprongetje. Wat ik vandaag eigenlijk wilde delen is een quote uit het boek wat ik op dit moment lees.

Miriam Lancewood: "Toen we weer opstonden, zagen we twintig meter achter ons een gems staan. Ik had er nog nooit een van zo dichtbij gezien en staarde hem gefascineerd aan. Hij had het lijf van een geit, en rechte hoorns die aan het eind naar achteren bogen. Zijn snuit was wit, op een zwarte streep na die over zijn wangen van zijn neus naar zijn puntige oren liep. Het was een schitterend en elegant dier en hij stond ons nieuwsgierig en een beetje schuchter aan te kijken. Kijkend naar dit majestueuze dier, begreep ik dat schoonheid niets te maken heeft met wórden, maar met zíjn. De gems werkte niet aan een betere
versie van zichzelf, hij leefde gewoon. Daarentegen probeerde ik altijd om nog aardiger, beter, sterker, slimmer en mooier te worden, waardoor ik mijn authentieke zelf dreigde kwijt te raken. Ik begreep dat het proces van wording mijn zijn vervormde. Die gems leerde mij op dat moment dat zijn de mooiste vorm van bestaan is."