terug op de farm & rodeo filmpje

12 september 2011, 17:30. In de bus tussen Barcladine en Blackall. We komen in de richting! Onze oude vertrouwde Bob de buschauffeur rijdt en hij herkende ons nog, net zoals de buschauffeur van gisteren en de mensen in het hostel (zowel eigenaren als andere gasten) dus het was een gezellig weerzien. De jongen die op onze heenweg naar Cairns zo bang was van die slang had zojuist de keuken van het hostel zwart van de rook gezet toen we terug kwamen en dat ontkende hij natuurlijk heel hard, hahaha!

Bob de buschauffeur is een gezellige kletser en al op de eerste stop bood hij ons een kop thee aan. Uuuh.. oke? De busmaatschappij betaald. In het winkeltje vroeg de caissière wat voor sandwich ik erbij wilde. Uuuuh wat?? Oke!! Dus we hebben heerlijk thee en brood op van de busmaatschappij. En dat was niet heel verkeerd want we hebben nog 65 cent, 4 boterhammen en een zak koekjes om de dag mee door te komen en dat is wel wat weinig. Na ons spontane ontbijt kregen we tijdens de lunchbreak ook spontaan een broodje aangeboden. En wat voor een! Goeie deal! Stel je nou voor, voor 49 dollar (37 euro) 1000 km, 13 uur in de bus zitten, ontbijt en lunch inclusief! Ja, dat is een hele goede deal. (de regering moet flink geld toeleggen om de bussen te kunnen laten rijden hier. We zitten op sommige stukken maar met 3 in de bus. En als die allemaal zo rijkelijk getrakteerd worden…)

Afijn. Zo tijdens het rijden zie je een hoop en vooral een hoop van hetzelfde. En ik bedenk me weer van alles natuurlijk. Bijvoorbeeld het verhaal dat een man ons vertelde, dat hij ’s nachts wakker werd en dacht… wat ligt er nou onder mijn kussen… lag daar een slang heerlijk opgerold.
Of nog weer zo iets interessants. We reizen ongeveer 1000 km per dag op dit moment recht naar het zuiden en gisteren recht naar het westen en dat betekend in het eerste geval dat de dag een half uur later begint en een half uur eerder eindigt, en in het tweede geval betekend het dat het een half uur later licht wordt en een half uur later donker. Ja, het is wel 1000 km.

Onderweg zien we veel van hetzelfde en veel rare dingen. Een van die rare dingen die ik gespot heb was een paardenwei waar her en der verdwaalde zonnebloemen in stonden. Een schitterend gezicht, maar wel een beetje raar. Wat niet raar is maar komisch, is dat we gisteren met onze 65 cent bij het hostel stonden. De kamer konden we met creditcard betalen, maar de key deposit (geld wat je afgeeft in ruil voor de sleutel en weer terugkrijgt als je de sleutel weer inlevert) wilden ze graag contant voldaan hebben. En dat konden we niet. Spontaan bood Mirije een 5 euro biljet aan. De beste man keek er heel raar naar, had duidelijk geen idee wat het waard was en pakte het aan in ruil voor de sleutel. Grinnikend mompelde hij dat hij niet moest vergeten degene die de dienst overnam te vertellen wat dat 5 euro biljet daar deed. En het is goed gekomen met de key deposit.

Minder handig was het dekentje, waar we allebei een dollar (ook contant) voor neer moesten tellen. Die hebben we ook niet. We hebben al onze verschillende munten aangeboden (ik had nog penny’s bij me en IJslandse kronen ook) maar daar wilden ze het allemaal niet voor doen. Gelukkig heeft hij ons de dekens uiteindelijk gewoon maar gegeven, hahaha! En dat was maar goed ook want het was echt ijskoud afgelopen nacht en we hebben er allebei nauwelijks van geslapen. Gelukkig is de bus nu lekker warm en is het buiten héél erg lekker warm. Zo erg dat Mirije bij de busstop in Longreach besloot niet de benen te gaan strekken maar lekker koel in de bus te blijven zitten. Het is echt warm. En het gaat alleen maar erger worden. Gelukkig is de lucht heel droog dus de warmte is een stuk beter te hebben dan aan zee.
13 september 2011. We zijn weer terug op de farm!! Matthias stond ons gisteren al op te wachten. Onderweg waren de vele bosbranden ons al opgevallen en terug bij Toolmaree aangekomen was al snel duidelijk dat ze er ook hier niet aan ontkomen zijn. Het was weliswaar een relatief klein stuk en ze waren er snel bij, toch ziet er weer triest uit…

Vandaag hebben we de gewone dagelijkse dingen weer opgepakt. Het verzorgen van de dieren rond de boerderij, het checken van de waterbakken in het land. En de honden beweging geven. Dat is ook zo gaaf! De werkhonden worden vervelend als ze niet genoeg kunnen rennen, daarom stappen we 2x per dag op de quad en rijden een stukje. Alle honden rennen mee! Ze vinden het allemaal helemaal geweldig en het is ook echt geweldig om te zien!

Het is bijna 10 uur en ik ga proberen te slapen. Morgen begint de dag weer vroeg met een stevig ontbijt (worst en steaks) en een hoop werk te verzetten. Ik heb er zin in!


En dat filmpje dat zet ik dan weer onderaan, ghehehe. Laura mag alleen de eerste 20 seconden zien en alle gevoelige kijkers hebben een kijkverbod. Bij deze het rodeofilmpje!
http://www.youtube.com/watch?v=yYnL3z6zUl8