1000 km per bus!

Wat een leuke reacties op mijn vorige blog, superleuk, bedankt allemaal!!! Als bedankje een nieuw verhaal........

29 augustus 2011 9:00 in de bus. We zitten alweer 3 uur in de bsu en ik zag net een bordje dat onze eindbestemming voor vandaag ongeveer 800 km van hier is. Ik typ blind omdat ik heel snel wagenziek wordt maargoed, aangezien ik nu de tijd heb dacht ik laat ik werer eens wat typen. Vanochtend ging de wekker om 4 uur. De nacht was weliswaar kort maar toch niet verkeerd; we hadden namelijk Ruby, een van de honden, meegenomen naar onze cottage. Er zitten zoveel enge beesten dat Mirije de nacht ervoor nauwelijks geslapen had. Een dingo in de verte, de overdosis kikkers in de badkamer en niet te vergeten de muizen in het matras (IIIIIIIIIEEEEEEEEEEEEEHHHHHHHHHHHHHH!!!). Tja wat zal ik zeggen. Dus wij hebben Ruby meegenomen de lieve hond die ons tegen alles wat kruipt, springt en kwaakt moet beschermen. Ze is op bed neergeploft en ik heb de hele nacht geen beest gehoord. Alleen gesnurk van die hond maarja, kleinigheidje blijf je houden.
Vanochtend begon de dag dus al om 4 uur. Opstaan, aan kleden en ons gisteren gemaakte ontbijt uit de koelkast gevist (daarvoor eerst een donker spookhuis door waar je niet weet waar de lichtknopjes zitten…) en om kwart over 4 naar de auto en op weg naar de weg. De oprijlaan van de boerderij is 16.9 km. Aan het eind, aan de weg, staat de brievenbus. Dat is dus elke keer een best eeind rijden om de post te halen. Gelukkig wordt de post maar 2x per week bezorgd. Een nog groter geluk is dat we niet 45 min moesten rijden naar het eerstvolgende dorp maar dat er een ‘busstop op aanvraag’ bij onze brievenbus is. Handig. Bij de bushalte moet je altijd 20-30 minuten van te voren aanwezig zijn. Aangezien de bus om 5:10 ging waren we er keurig om 4:40. Geen bus. 5:10. Geen bus. 5:40 heeeeeeeeeeeeeeeee bus! We hadden een grote zaklamp mee om te flashen zodat hij zou stoppen. En dat deed hij gelukkig en daar gingen we. De tijd dat we op de bus stonden te wachten hebben we vooral in de auto gezeten maar ook buiten gestaan om sterren te kijken. Er waren meer sterren bij elkaar dan we ooit hebben gezien en we hebben ook allebei een vallende ster gezien. Mooi joh… Ik ben nog steeds verbaasd hoeveel sterren er zijn. Zo lijkt het een beetje op die grote sterrenkundige kaarten waar alle sterren op staan. Zoveel sterren. Geweldig.
De zonsopgang was al net zo geweldig, de horizon kleurde rood op en werd naar boven toe steeds lichter. Als een kindertekening maar dan echt. Waanzinnig gaaf. Dus dat is wat ik nu al een uur of 3 doe, staren naar de horizon. En soms kan je echt ver zien, zooooooo enorm ver. Het is droog en het gras ziet er dood uit,maar aan de beekjes en de afwateringssystemen blijkt wel dat het hier afentoe goed los gaat. Er staat sowieso megaveel gras hier op het moment, dat is allemaal afgelopen zomer gekomen (voor Nederland: afgelopen winter) toen het hier gigaveel geregend heeft. Dat heeft het Nederlandse nieuws ruimschoots gehaald, de wateroverlast die hier toen heerste. Normaal gesproken valt er 20 inches regen per jaar op de farm waar wij zitten, toen in korte tijd 60 inches. Ook heeft die wateroverlast in Brisbane flink sporen nagelaten, palen in de botanische tuin om aan te geven hoe hoog het water stond, luchtfoto’s in de hostels van hoe het er toen uitzag… het was niet mis.

Maar nu is het droog. Het heeft afgelopen weekend op de farm wel wat geregend, maar gelukkig niet veel. Want de grond heeft het meest weg van zeeklei en als je weg veranderd in een zeekleiavontuur dan kom je toch in moeilijkheden, en als de weg dwars door een paar beekjes gaat kan je het al helemaal schudden. Opgesloten op je eigen farm. Verhongeren zouden we in ieder geval niet, want de voorraadkast is gigantisch en bovendien helemaal gevuld (ja, ook gevuld met muizen, maar al het eten zit zorgvuldig in blikken en tupperware boxen). Maar wat ik wilde zeggen, als het even doorregent dan zit je minimaal 3-4 dagen aan huis gekluisterd. Het land in om te controleren of alle dieren nog drinkwater hebben hoeft niet want ja, alles staat onder water dus water zat.
De boerderij staat op zwarte grond. En dat is heel ongebruikelijk hier, want verder is alles rood. Het zwarte kleurtje komt van heeeel lang geleden, toen was er op die plek namelijk een zee. Maar de grond is omhoog gekomen en nu is het een van de hogere punten maar de grond is dus nog steeds zwart. En zeeklei en heel vruchtbaar. En veel fossielen. Er liggen schitterende fossielen bij ons op de veranda en de deur van onze cottage wordt op zijn plek gehouden met een fossiel. Als we naar binnen willen moeten we dus ‘ effe het fossiel aan de kant schuiven’.

De lucht is helderblauw, de weersvoorspellingen gaan richting de 30 graden en wij zijn op weg naar Mount Isa voor de eerste nacht, om vervolgens door te gaan naar Townsville waar we morgenavond aankomen. Over 9 uur zijn we in Mount Isa. Nog even geduldig zitten dus…
Nog steeds maandag 29 augustus 2011, 15:30. De kilometers tikken voort. Maar als je er een slordige 1000 te gaan hebt duurt het gewoon even. De weg is kaarsrecht en ongeveer elke 100 km is er een dorpje of een slechts een kroeg. En dan gaat de weg weer rechtdoor voort. Na het ontbijt in Blackall vanochtend om 7 uur was het om 12 uur lunchtijd in Winton. Dat stadje is echt heel leuk aangekleed met beelden van schapen en vuilnisbakken in de vorm van dinosaurusvoeten.
Het landschap veranderd regelmatig. Dan hebben we uitgestrekte vlaktes met heel veel gras, dan weer stukken met veel bomen (de nattere stukken) en dan weer stukken die in zijn geheel kaal zijn(hele droge stukken). En een stuk land langs de weg, ik denk ongeveer 25 km lang, waar brand had gewoed. Zwart en triest. Zeker als je naar de andere kant keek waar er ontzettend veel gras stond. Het is nu droog seizoen dus het gras is net hooi en ja, dat brand wel. Volgens de buschauffeur helpt de brandweer niet met het bestrijden van de brand, het moet vanzelf uitgaan. De boeren proberen vuurblokkades te maken door brede stroken zand tussen verschillende weilanden te maken, dat is vrij effectief.
En ja, het is nu droog seizoen. Maar voor het natte seizoen joh… er staan regelmatig borden naast de weg die waarschuwen voor overstromingen. En ook de beekjes zien eruit alsof er soms grote hoeveelheden water doorheen gaan. Maar op het moment dat de weg een stuk hoger te liggen kwam, er grote buizen voor het water onderdoor gingen en er OP de weg paaltjes stonden die tot 2 meter hoogte de diepte van het water aan konden geven (dan mag je zelf kiezen of je er nog doorheen wilt rijden, ghehehe) was het wel duidelijk dat het hier afentoe niet te zachtzinnig aan toe gaat. De buschauffeur vertelde dat het hier ’s zomers over de 40 graden wordt en dat dat dagelijks eindigt in een onweersbui met grote hoeveelheden neerslag. En dat het ’s zomers 40 graden is dat wilt niet zeggen dat het nu niet warm is. Rond het middaguur was het 34 graden in Winton.
En dan de stop in een dorpje wat bestond uit een huis en een kroeg. De buschauffeur had een dode slang gevonden en toen we ernaar stonden te kijken riep de buschauffeur dat ik hem eens mee de bus in moest nemen en aan Mirije moest laten zien, die daar niks vermoedend zat. Hij was best verbaasd dat ik de slang werkelijk beetpakte en meenam, mee de bus in. Mirije die op de tweede rij zat die schrok niet zo, maar twee stoere jongens met heel veel tatoeages, gigantische tunnels in hun oren en die behoorlijk naar rook stinken begonnen achterin de bus te gillen! Ze schrokken zich rot en dachten dat die Nederlandse meid werkelijk een slang mee naar binnen genomen had. Heel grappig. Die stoere kerels roepen nu trouwens vanuit achterin de bus ‘we love Holland’. Vanaf toen vragen ze elke stop of ik weer een slang ga vangen.


20:30, in Mount Isa! We hebben lekker bij de mac gegeten en daar hebben ze gratis internet... hoera! Bovenstaand verslag heb ik in de bus (blind) getypt. Spelfoutloos zal het dus niet zijn...
Het laatste stuk van de busreis was schitterend... door bergachtig gebied met ondergaande zon op die rode aarde.... Er waren ook veel rare dingen in het veld, dat blijkt een meteorietenregen van heel lang geleden te zijn, WOUW wat ziet dat er gaaf uit! Morgenochtend om 7:20 nemen we de bus naar Townsville. Vanavond slapen we in een maf hostel waarvan we dachten dat ze nog wel 2 bedden zouden hebben maar dat bleek niet zo te zijn... dus ik slaap op de gang vannacht. Met korting uiteraard ;-)

Mount Isa schijnt de grootste stad ter wereld te zijn! In oppervlakte dan... volgens de ontzettend vriendelijke baas van het hostel is Mount Isa in totaal 43.000 km3, dat is groter dan heel Zwitserland... wojooooooooooo