Overmaat

Ik ben vleesverzadigd. Overweeg om weer vegetarisch te gaan eten. En ik ben niet de enige hier. Zelfs de kinderen beginnen vlees te weigeren. Afgelopen weken hebben we echt heel veel dieren geslacht, uitgebeend en vervolgens eindeloos worst gemaakt, biefstuk gesneden en gehakt gedraaid. Het was niet de planning om zoveel te slachten maar soms gaat het leven zo. Bijvoorbeeld die os die geslacht is om de vrede in het dorp te behouden... Hij ging steeds door de omheining en had een zwak voor de groentetuinen....

Nog nooit hebben ze zoveel vlees tegelijkertijd gehad, de vriezers zijn te vol, dus eten we vlees, weer vlees. Een deel van me wil weigeren, vegetarisch eten, maar van de andere kant.. verse biefstuk, lamsvlees van lammeren die ik zelf grootgebracht en geslacht heb... Mooier kan niet en na al die moeite wil ik op zijn minst deelgenoot zijn van het resultaat... Niet?

Afgelopen week hebben we 5 lammetjes geslacht (van 4-6 weken oud) om de moeders te kunnen melken. Dat zet schapenmelk drinken in een heel ander licht. De realiteit. Zij of wij. Wat is ons recht daarin? Of onze plicht? Hoe kunnen we hier op een bewuste manier mee omgaan?

De schapen helpen om de bodemvruchtbaarheid op de berg te verbeteren en bosbrandgevaar te verminderen. Dat zijn heel belangrijke taken. Om de kudde te behouden hebben we nageslacht nodig.
Mensen eten graag kaas. En normaal gesproken ook vlees. Maken kleren van wol. Wij zorgen voor de schapen. Zij zorgen voor de natuur en voor ons. Het is een heel mooi holistisch proces.

Ik denk dat wat me hierin dwars zit is dat we waardering verliezen door de schijnbare overmaat. Te veel, te vaak. Laat me een stukje dankbaarheid terugbrengen. "Dit lammetje was de zoon van Mendi. Hij was zeer levendig en afentoe vreselijk brutaal. Nu is het stil in de stal zonder hem. Maar zijn jonge vlees smaakt heerlijk en zijn energie wordt de mijne."

All life feeds on life.