Rioolratten en mensen die spotten met de wet

De verkorte versie van pagina 134-143 uit het boek 'sterker dan ooit' van Brene Brown. Brene is boos en haar therapeute Diana probeert haar te helpen.

“Moet je horen. Dat leven vanuit je volle mens-zijn en dat spirituele ontwaken is prachtig. Dat vind ik prima. Ik vind het zelfs prettig. Behalve als het gaat om rioolratten en mensen die spotten met de wet. Dat zijn gewoon vreselijke mensen.”
...
Diana vroeg: “Denk je dat het mogelijk is dat deze vrouw haar uiterste best deed?” Dat meen je niet! Ik was razend. Ik ging helemaal door het lint. Voor het eerst sinds we samenwerkten, wist ik niet eens zeker of ik Diana wel zo aardig vond en ik twijfelde aan haar gezonde verstand.
…
Ik keek Diana recht aan en vroeg: “ Geloof jij echt -in je hart- dat mensen hun uitserste best doen? Of... moeten we dat geloven omdat we maatschappelijk werkers zijn? Echt. Vertel me de waarheid.”
“Ja, ja, ik geloof echt dat de meeste mensen hun uiterste best doen met de middelen die ze hebben. Ik geloof dat we kunnen groeien en beter kunnen worden, maar ik geloof ook dat de meeste mensen echt hun best doen. “Nou dat is dan geweldig. Fijn voor jou. Ik niet.”
...
Ik had geprobeerd Diana's idee af te doen als absurd, maar het had iets wat me niet losliet en ik raakte erdoor geobsedeerd. Denk je dat mensen, over het algemeen, hun uiterste best doen? De drie weken daarna stelde ik meer dan 40 mensen deze vraag. Toen ik 15 interviews achter de rug had wist ik genoeg – ik had heldere patronen en er waren thema's naar boven gekomen die nauwkeurig voorspelden wat ik in de overgebleven iterviews zou tegenkomen.
…
Ten eerste temperden de mensen die dachten dat mensen hun best doen hun antwoorden. Ze gaven niet meteen antwoord en leken zich bijna te verontschuldigen, alsof ze zichzelf hadden proberen te overtuigen van het tegendeel, maar de mensheid toch niet op konden geven.
Degenen die dachten dat mensen niet doen wat ze kunnen, waren duidelijk en emotioneel in hun antwoorden. Het was altijd een versie van een nadrukkelijk: “Nee! Absoluut niet! Echt niet!”
...
Steve (Brene's echtgenoot) moest er zeker 10 minuten over nadenken. Als kinderarts ziet Steve het beste en het slechtste in mensen. Hij bleef maar uit het raam staren.Ik zag gewoon dat hij worstelde met de vraag. Toen hij me ten slotte weer aankeek, had hij dezelfde blik op zijn gezicht als Diana in haar praktijkruimte. Steve zei: “Ik zou het niet weten. Echt niet. Het enige wat ik weet is dat ik een prettiger leven heb als ik veronderstel dat mensen hun best doen. Dan ga ik niet lopen oordelen en kan ik focussen op wat is en niet op hoe het zou moeten of kunnen zijn. Zijn antwoord voelde als de waarheid voor me. Geen gemakkelijke waarheid, maar wel de waarheid.