"Geef wat je kan, neem wat je nodig hebt."

Die tekst stond bij het geldkistje van de parochie waar ik afgelopen nacht geslapen heb. Bij de meest bijzondere mensen, in de toren van de kerk. Die avond heb ik tijdens de mis gezongen.
"Hou je van zingen?"
"Ja!"
"Wil je wat zingen met de mis, over een half uur?"
"Uuuh...wouw... ja! Maar wat dan... vast geen popmuziek of trekkersliederen."
"Nee. Iets religieus graag."
"Oke. Ohjee."

Goed. Na dagenlang prachtig weer waaide er eergisteren een koude wind en gisteren regende het. Vannacht hoorde ik de wind razen en toen ik vanochtend hoorde dat het vandaag zou gaan regenen wist ik hoe laat het was. Jackpot.

Ik had een petje op om mijn grote capuchon uit mijn gezicht te houden en ik voelde me behoorlijk geniaal met die uitvinding, tot ik gisteren een heleboel mensen zo zag lopen. Maar vandaag niet, vandaag was ik alleen.

Met mijn rugzak functionerend als een soort van zeil was het op de stukken met zijwind knap lastig om overeind te blijven door de harde wind. Gelukkig (of niet) liep het pad 10km parallel aan de doorgaande weg met de wind recht van voren.

Ik kwam haast niet vooruit. Van het uitzicht zag ik niet meer dan de 2 meter voor me op de grond, dus het maakte geen snars uit dat de route vandaag niet zo mooi was. Ik liep zover voorover om mezelf tegen de wind en regen te beschermen dat ik van veraf vast als een viervoeter uit zag.

Soms liep ik een stukje achterstevoren achteruit, omdat het fijn is om eens andere spieren te gebruiken en dan waren mijn handen even uit de regen en de wind. Maar achterstevoren lopen trekt heel veel bekijks, met name van vrachtwagenchauffeurs. Misschien simpelweg omdat zij over de vangrail kunnen kijken. Veel getoeter en gezwaai.

Mijn voornaamste gedachten naast nat en koud waren vandaag... taxi... Bus... hete kop thee... Ik voel eenzaam... Ik kan niet eens iemand bellen met deze wind... Ik stop hiermee... wat zal ik eens gaan doen als ik vandaag de bus weg van hier neem....
Het was echt heel fijn toen ik om 15:00 de eerste open herberg op de route tegenkwam. Waar verrassend veel bekende medepelgrims zijn! Het doet echt heel goed dat iedereen een dramatische en/of ellendige dag gehad heeft. Samen opdrogen en opwarmen. Weerbericht voor morgen; weer stormwind en regen.