over angst

Ik lees veel en kom regelmatig interessant quotes tegen, zoals deze hit het boek van Miriam Lancewood.

Hebben jullie een mes bij je?’ vroeg de dorpsonderwijzer ons toen we daar aankwamen. Hij was daar de enige die wat Engels sprak. ‘Ja!’ Trots hield ik het ceremoniële mes omhoog dat ik in Indonesië had gekocht. Het zag er opeens een beetje prullerig uit. ‘Ja, dit is goed,’ zei hij
Waar heb ik het voor nodig?’ vroeg ik, en ik zag mezelf al kokosnoten oogsten. ‘Vijanden.’ Zijn diepliggende bruine ogen keken mij somber aan. ‘Wat voor vijanden?’ ‘Rovers.’ Hij zweeg even. ‘Verkrachters... misschien zelfs kannibalen.’ Ik slikte nerveus en keek Peter aan, die alleen maar glimlachte. ‘Veel geluk.’ De onderwijzer schudde ons de hand voordat we de jungle in trokken. Peter liep voorop over het smalle pad. ‘Ben jij niet bang voor die vijanden?’ vroeg ik hem, terwijl ik in de ondoordringbare vegetatie speurde naar bloedzuigers, slangen en spinnen.
‘Nee,’ antwoordde hij. ‘Ik weiger gewoon te geloven dat ik het slachtoffer van dat soort geweld word. Als ik daar bang voor zou zijn, zou ik in mijn leven heel veel mooie plekken gemist hebben.’ Zijn zelfvertrouwen en moed hadden een opvallend positieve uitwerking op me en ik vond het ongelooflijk spannend dat we een geheime uithoek van de wereld betraden.

...


‘Ik weet nog dat ik me in Papua Nieuw-Guinea voor het eerst als een parkietje in een kooi voelde. We worden allemaal in gevangenschap geboren, we worden geconditioneerd om op zoek te gaan naar geborgenheid in plaats van vrijheid, maar eigenlijk weten we niet wat vrijheid is omdat we die nooit hebben gekend.'
'Dat klopt.'
Als we ophouden naar geborgenheid te streven,’ ging ik verder, ‘ontdekken we misschien wat vrijheid inhoudt.’ ‘Hmm, ja,’ zei Peter nadenkend. ‘En wat zou er gebeuren als je die geborgenheid loslaat?’ Ik dacht even na. ‘Angst!’ zei ik verbaasd. ‘Dan zou je angst voelen. Angst vormt de muur tussen geborgenheid en vrijheid.’ ‘Daar zou je weleens gelijk in kunnen hebben.’

‘Eigenlijk wel een boeiende gedachte,’ zei Peter. ‘Dus telkens als we angst voelen weten we nu dat we tegen de grenzen van de geborgenheid aanlopen – en dat we verder moeten kijken om te zien wat er daarna gebeurt.’ ‘Ja! Maar weet je wat de moeilijkheid is?’ zei ik. ‘Angst weten te herkennen!’ ‘Hoe bedoel je? Iedereen weet toch hoe angst voelt.’ ‘Maar angst heeft veel gezichten. Soms voel je alleen maar licht ongemak. Andere keren ben je verdoofd of tril je van de adrenaline, ben je kwaad, of moet je zelfs huilen... Nou ja, de lijst is eindeloos.’ Peter lachte. ‘Kortom, er zijn een hoop deuren die naar de vrijheid leiden!’