gepofte kastanjes bij zonne energie

1 november 2018
De klok is verzet en in theorie is het een uur eerder donker. In de praktijk merk ik daar niks van want we leven met het daglicht. Vorst heeft ons gevonden. De koudste ochtend was het -4 buiten. De winderigste dag hebben we ook al gehad. Het was het moeilijk om rechtop te staan, en te lopen zo hard waaide het. Mijn geliefde rocketstove, onze kachel en enige warmtebron, werd een enorme uitdaging. We leven met het weer, dus echte problemen hebben we niet gehad vanwege de extremere weersomstandigheden. We passen ons gewoon aan.

Gelukkig hebben we elke avond een goed vuur, zelfs met hout van matige kwaliteit. Ik heb me een paar dagen wat ziekjes gevoeld (vermoedelijk een cadeautje van alle mensen die ons kwamen bezoeken tijdens de cursus..) en het was interesssant om te observeren dat ik weinig zin had om rustig aan te gaan doen. Normaal word dit gevoel aangewakkerd omdat ik zoveel “moet”. Zoals studie, werk en sociale verplichtingen. Maar nu is er niks dat moet. Sterker nog, er word voor me gezorgd. Die onrust om rust te nemen komt dus niet voor uit externe factoren (wat ik dus dacht) maar uit mezelf. Interessant.

Dus rustig aan. 's Avonds is het donker en koud. Binnen is het goed. Gisteren heb ik kastanjes gepoft op de rocketstove en in de hete kooltjes. Vervolgens heb ik op mijn gemakje bij ons leeslampje op zonne energie de kastanjes zitten pellen en uitgedeeld (ik probeer zoveel mogelijk licht van hernieuwbare energie gebruiken, dus niet mijn koplamp op batterijen maar de lampen op zonne energie die we overal hebben). Ik voelde me zo goed, rustig bezig met de kastanjes terwijl we maffe spelletjes speelde waar geen licht voor nodig is. Hier en nu is het enige wat telt. En hier en nu is goed. Morgen weer een dag.