Mijn elastiekje
Door: Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline Jessica
22 Mei 2018 | Spanje, Caseres
Weer heb ik in Nederland alles achter me gelaten en ben ik met een kleine tas op reis gegaan. Ik verlang zo naar schone lucht, een heldere sterrenhemel, het voelen van de elementen en het leven in Het ritme van de natuur. Ik merk dat ik word waar ik mee omringd word.
Mensen hebben een enorm aanpassingsvermogen. Een bijzonder effectieve overlevingsstrategie. Ik sta ervan te kijken hoe flexibel mensen zijn. Hoe flexibel ik ben. Als een elastiek. Ongemerkt rek ik steeds verder uit. En pas als ik niet verder kan rekken heb ik door hoe ver ik bij mijn oorspronkelijke vorm vandaan ben. En dan vraag ik me af, keer op keer, hoe kon dit ongemerkt gebeuren?? Ik denk dat ik het langzaam meebewegen met mijn omgeving niet kan veranderen. Ergens bijhoren is overleven zegt het DNA. Het elastiekjesverhaal is een constatering, geen excuus. Ik zie het als mijn verantwoordelijkheid om te zoeken naar een plekje waar er niet te veel van mijn elastiekje gevraagd wordt.
-
22 Mei 2018 - 17:47
Tim:
-
23 Mei 2018 - 06:58
Alie:
ja fijn om zo rekbaar te zijn een met de natuur cultuur om zo te kunnen leven moet fantastisch zijn niets moet alles mag waar je zelf zin in hebt je eigen bevindingen die op je pad komen is en blijft een fijne gewaarwording
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley