sfeerimpressie van een doorsnee dagje

28 december 2014 Meningie, Australië
Een doorsnee dagje op de boerderij. Mijn wekker staat op half 8 maar ik ben al veel eerder wakker. Half 6 vandaag. De zon is al op en ik hoor de lammetjes onder mijn slaapkamerraam. Toch is het koud en ik ben blij dat ik drie dekens heb. Zo lig ik een poosje te turen, ik lees wat, en pas tegen zeven uur bedenk ik me dat het een prachtige ochtend zou zijn geweest voor een ochtendwandeling. Te laat. Tijd om op te staan. Ik neem nauwelijks de tijd om me aan te kleden en loop meteen door naar buiten naar de geiten. Een van de geiten is twee dagen geleden door een slang gebeten. Gisterenavond leeft ze nog. En nu nog steeds! Ze kijkt me helder aan. Ze heeft twee dekentjes op om haar warm te houden en ze ziet er verder niet heel fantastisch uit, maar ze leeft nog. Ik hou haar even gezelschap voor ik mijn ontbijtje maak.

Na het ontbijt ga ik lammeren voeren. Ik loop drie keer terug naar het huis. Eerste keer voor mijn hoed (niet eigenwijs zijn, gewoon een hoed opdoen) en om mijn trui in huis te leggen, de tweede keer om ook mijn armen in te smeren met zonnebrand (daar krijg ik anders spijt van…) en de derde keer om mijn telefoon te halen. Het zou maar net gebeuren dat er achterin de paddock iets gebeurt en dat ik mijn telefoon mis. Ik laad drie wasmanden vol met muesli en ga met de quad op pad. Hekken door, weilanden door. Ik geef drie groepen muesli en rij vervolgens met de quad langs het hek om deze te controleren op gaten. De kangaroes zijn fanatiek in het slopen van het hek rond deze tijd van het jaar, als er in het nationale park waar ze wonen weinig te eten is. De weilanden hier zijn groot, heel groot. De quad is oud en wordt warm. Paws de hond zit achterop de quad. De weilanden zijn heuvelachtig en voor het eerst ben ik op zo’n hoge heuvel dat ik over het nationale park heen kan kijken de duinen van de oceaan kan zien. Ze zijn machtig, prachtig en heel erg hoog. Ik zet de quad even uit, kan die mooi afkoelen, en dat geeft mij een goed excuus om even rond te kijken. Ik hoor de oceaan in de verte, vogels, en de wind. Ik zie de uitgestrekte weilanden op het platte schiereiland. Koeien in de verte. Geiten in de verte. Een enkel huis. Het bossige gebied achter mij wat grenst aan de oceaan. De rotsige grond onder mijn voeten bovenop de heuvel. Mooi. Dit is een hele mooie plek. Paws ligt inmiddels in de schaduw onder de quad. Het is een warme dag. Ik start de quad weer –altijd spannend, het is een oude met een “pull start”. Hij start en ik rij verder langs het hek. Slechts een klein gat dat niet perse vandaag gerepareerd hoeft te worden. Is dat even mazzel.
De volgende klus is om samen met John een stuk hek te bouwen. De bokken hebben weliswaar een hek om hun wei, maar met hun nieuwe geitenburen en najaar dat eraan komt niet genoeg om ze gescheiden te houden. Met behulp van de quad en handigheid en een paar honderd meter gaas en een heleboel krammen verstevigen we het hek. Dat houdt ze voorlopig binnen. Het is inmiddels midden op de dag en behoorlijk warm. Niet te heet. Maar wel goed warm. 30 graden misschien (meteen even gecheckt, het was 29 rond vandaag). Volgend weekend gaat het echt heet worden; de voorspelling is 41 graden met een noordenwind. Noordenwind is woestijnwind en dus per definitie een föhn.

’s Middags melken we vroeg; we gaan ’s avonds uit eten. Oke..? Dat is nogal een vreemd iets maar vooruit. Prima. Fish en chips is altijd een heel goed idee. Ik snap eindelijk waar de haast vandaan komt; om 7 uur sluit de keuken. En aangezien we eerst melken, alle drie douchen en 25 kilometer moeten rijden… ja… dan moeten we doorwerken. Maar wat is het tof om te ontdekken dat het kan! Eerst melken en daarna wat gaan eten. We zijn precies op tijd in town om te bestellen en terwijl ons eten gemaakt wordt lopen we een rondje door het nieuwe park langs het meer. Het is prachtig met de zon zo helder en de lucht zo blauw en het grote meer en het mooie, goed onderhouden park met publieke barbecues, een speeltuin, gym toestellen. Het leeft. Veel mensen zijn er. Doen gymoefeningen, kinderen spelen in de speeltuin, mensen zijn aan het barbecueën. De avond is warm en zacht en de sfeer is gemoedelijk en ruimtelijk. Het is niet moeilijk om een rustig plekje te zoeken in het grote park. We halen onze afhaalmaaltijd op en zoeken een picknicktafel aan het meer. We eten terwijl de zon rustig zakt. Het is zo vredig, zo stil, en tegelijkertijd is er zoveel leven. Leven van mensen, van dieren, in het water, de groene planten, alles.

We rijden terug naar huis, met zijn drieën voorin de pick-up gevouwen. De zonsondergang maakt van de weg een soort sprookje met alle kleuren en silhouetten (en de vuile ruit maakt er direct een nachtmerrie van). Thuis wachten de honden ons op en is de deur open. De deur is hier altijd open. Volgens mij zit er geen slot op. Dat hoeft hier ook niet. We horen de oceaan in de verte. Het geluid van de branding. Ik loop nog even naar het geitje die gebeten is door een slang en naar mijn favoriete lammetje. Ik speel met haar in het gangpad. Ik probeer haar te leren dat ze mij moet volgen; met malle bokkensprongen huppelt ze achter mij aan. Ze is zo schattig! Zo zacht en haar onhandige lange pootjes en mooie snuitje. Na mijn geitenrondje ga ik binnen zitten met een warme kop thee. Zelfs binnen kan ik de branding horen. Wat een mooie dag vandaag. Wat een mooie omgeving, zo weids en rustig en krachtig. Wat een mazzel heb ik dat ik hier ben.