Dag Australië!

2 weken geleden getypt terwijl ik op mijn vliegtuig naar Nieuw Zeeland zat te wachten en sindsdien talloze pogingen gedaan om het op mijn blog te krijgen. Deze blog is mijn terugblik op 3 maanden Australië. Hoe de eerste 2 weken in Nieuw Zeeland zijn houden jullie tegoed. Maar dat is niks dan goede leuke dingen en heerlijk reizen met Ilse kan ik alvast verklappen :)

14 maart 2015, Melbourne, Australië
Ik heb de gate gehaald. Dat was twee uur geleden nog niet zo vanzelfsprekend. Maargoed, kleinigheidje blijf je houden. Als in, toen ik eindelijk vooraan stond in een eindeloze rij wilden ze mijn returnticket zien. Ik heb een hele mooie map met alle papieren maar dat ene papiertje zat onderin mijn backpack. De hele boel ondersteboven gehaald. Daar issie. Waar ik naartoe ga? Canada. Nee, mijn eerste tussenstop is Papeete. Dus daar ga ik heen. Heb ik daar een visum voor? Oh my…..

Goed, ik ben er doorheen gekomen. Tijd voor een terugblik op 3 maanden Australië. Sommige dagen duurden eindeloos, andere vlogen om. En nu zijn we ineens 3 maanden verder en zit ik met zomers kleurtje om 11 uur ’s avonds (niet mijn tijd) te wachten op het vliegtuig naar Nieuw Zeeland.

Het eerste wat ik over Australië deel 3 (dit is immers mijn 3e keer in Australië) kan melden is dat het een zwaar onderschatte keuze was om elke 2 weken verder te trekken. Elke twee weken een nieuw thuis, een nieuwe familie, een nieuw bedrijf, weer een reis. Wat dacht ik? Allemachtig! Dat is vermoeiend! Ook al zijn alle mensen ontzettend lief, vriendelijk en gastvrij en ik heb het echt naar mijn zin gehad; ik ben moe. Ik ben aan vakantie toe.

Tel daarbij op dat de geitenhouderij hier heel anders is dan in Nederland. En met anders bedoel ik echt heel anders. Geitenmelk is schaars en goed betaald en ze komen met een heleboel dingen weg waar ze niet mee weg mogen komen. Niet alleen wat productkwaliteit betreft, ook wat diergezondheid betreft. Of dierenwelzijn. Of volksgezondheid. Waarom ze ermee wegkomen? Omdat de vraag naar geitenmelk zo groot is. En mensen weten niet wat hier speelt. Maar ik weet het. En de bedrijfsleiders weten het ook, echt waar. Niet alle bedrijven zijn zo. Maar het merendeel waar ik geweest ben, helaas, wel. Ik ben nog steeds dol op Australië maar de geitenhouderij… dat is een zware domper hoor.

De laatste weken heb ik doorgebracht bij een stel dat van Nieuw Zeeland naar Australië geemigereerd is. Zij zijn mijn hulplijn, mijn leeflijn vanaf nu. Ze weten dat de geitenhouderij daar beter is. Ze hebben eindeloos veel tips voor mij voor als ik daarheen ga en daar ga leven. Over visums. Supermarkten. Auto’s. Salarissen. Alles. Precies wat ik nodig heb en nog veel meer. En ik mag ze altijd contacten. Ik ben ze zo dankbaar!

Ik ben klaar voor de volgende stap in mijn reis. Door de tegenvallende (maar desalniettemin waardevolle) ervaringen in Australië. Door de goede verwachtingen die ik van Nieuw Zeeland heb. En vooral omdat ik Ilse over een paar uur weer zie! Ilse hangt nu in de lucht ergens tussen China en Nieuw Zeeland! En ik zit nog steeds bij de gate… er is nog geen vliegtuig en over 35 minuten vertrekken we…. Denk jij wat ik denk… Joh. Dat had ik eerder moeten typen. Daar issie. Hoi vliegtuig!