Van herfst naar lente via Canada

8 mei 2015, Sint Michielsgestel, Nederland
Terug in Nederland! Er lijkt een gat in de blog te vallen en dat is natuurlijk Canada. En dat mag niet. Want Canada was een erg leuke tussenstop. Ik heb een kleine week bij Claudia gelogeerd. Het is heel apart om op een plek te komen waar ik al zoveel verhalen over gehoord heb en zoveel van gezien heb. In het echt is het toch altijd anders. Het eerste wat me het meest opviel is dat de wegen daar recht zijn. Heel recht. Het landschap is prachtig, heel rustig en vredig. Het begon net lente te worden, niet overal was de sneeuw al weggesmolten. Terwijl het de hele week super weer is geweest met maximaal gemeten temperatuur 27 graden! Het is raar om de vreugde van lente te ervaren terwijl ik uit de winter kom. Heel erg raar. Maar we hebben erg ons best gedaan om het gras uit de grond te kijken en de bomen werden echt groener in de loop van de week!

En de paarden… die zijn geweldig! Ik mocht van Claudia en Myrthe de paarden meenemen en heb dankbaar rondgereden op Falki en Stjarni. De eerste avond dat ik alleen met Falki op pad ging schrok Falki van iets op de heuvel. Ik kon het niet goed zien maar het was groot en massief met korte poten. Ik dacht eerst dat het een kangaroe was maar dat kan natuurlijk niet. Ik had er verder niet over nagedacht tot ik het verhaal thuis aan Claudia vertelde. Dat klinkt als een beer, zei ze. Een béér? Nee dat was nog niet in mij opgekomen. Die zitten daar in theorie niet maar in de praktijk wel. Dus wij met Mees in de gator naar achteren gereden naar de plek waar ik het beest gezien had. Niks te zien natuurlijk. Met Mees zijn spoorzoekers skills kwamen van pas hier; de verse sporen die we vonden waren waarschijnlijk van een groot hert. Geen beer dus, maar wel een goed verhaal.

We hebben nog verrassend veel gedaan voor de tijd dat ik daar was en een ander absoluut toppunt waren de Niagara falls. Ik heb ondertussen best veel gezien denk ik, maar zo’n mooie grote waterval als de Niagara falls heb ik nog nooit gezien. Nergens. Dus… wouw. Ik ben daar even de brug over gestoken waardoor ik de VS in liep. En weer terug naar Canada. Hip, even landje hoppen. Ik kreeg er helaas geen paspoortstempels want ik had van beide landen al een geldig visum (wat op zich ook geen overbodige luxe is).

Dus ik ben de wereld rond gevlogen. Van Nederland via Thailand naar Australië en Nieuw Zeeland. Via Tahiti, de VS en Canada en nu weer terug in Nederland. Nu ben ik dus in Nederland tot 13 juni. Ik heb genoeg te doen maar ook genoeg tijd om iedereen weer te zien. Ik ben dit keer handiger geweest en heb nog steeds hetzelfde mobiele nummer en mijn pincode onthouden dus ik ben zelfs te bereiken!

Ik wist dat ik iets vergat... zowel om aan deze blog toe te voegen als in het echte leven. Sharlene haar sokken teruggeven. Sharlene heeft me naar de skybus gebracht en ik had haar sokken keurig gevouwen in mijn zak zitten. En daar zijn ze blijven zitten tot ik veel te laat doorhad dat ik haar sokken nog had. Dus nu zijn Sharlenes sokken op missie. Die sokken gaan immers de wereld rond dus ik ben overal bewijsmateriaal aan het verzamelen. Sharlenes sokken in Canada... bij de Niagara falls... Op het bevrijdingsfestival in Nederland... En ik heb nog veel meer plannen met die sokken... die komen terug als sokken met een verhaal!