Volg je legende

Uit het boek de Alchemist van Paulo Coelho.

Inleiding: De legende van de jongen wijst hem een schat bij de piramiden van Egypte. Hij is een poosje onderweg als hij een vrouw ontmoet en niet zeker weet of hij verder wilt.

De jongen wilde niets weten van piramiden. Zijn hart was zwaar bedrukt sinds de vorige avond. Want doorgaan met zoeken naar zijn schat betekende dat hij Fatima moet verlaten.

“Ik zal je door de woestijn leiden,” zei de alchemist. “Ik wil in de oase blijven,” antwoordde de jongen. “Ik heb Fatima al gevonden. En zij is voor mij meer waard dan de schat.” “Fatima is een woestijnvrouw,” zei de alchemist. “Ze weet dat mannen weg moeten gaan, om terug te kunnen komen. Zij heeft haar schat al gevonden:j ij. Nu wacht ze tot jij vindt wat je zoekt.”

“En als ik toch blijf?”

“Dan word je raadsman van de oase. Je hebt genoeg goud om veel schapen en kamelen te kopen. Je trouwt met Fatima en het eerst jaar zijn jullie gelukkig. Je leert de woestijn lief te hebben en kent op den duur alle vijfduizend palmbomen. Je begrijpt hoe ze groeien, een wereld laten zien die steeds verandert. En je zult steeds beter de tekens begrijpen, want de woestijn leert beter dan iedere leermeester.
Het tweede jaar zul je je herinneren dat er een schat bestaat. De tekens zullen er onphoudeijk over praten en jij zult proberen ze te negeren. Je zult je kennis uitsluitend gebruiken voor het welzijn van de oase en haar bewoners. De stamhoofden zulllen je daar dankbaar voor zijn. Je kamelen zullen je rijkdom en macht brengen.
In het derde jaar zullen de tekens doorgaan met praten over je schat en je eigen legende. Je zult nachten achtereen door de oase dwalen en Fatima zal een bedroefde vrouw worden, omdat zij de schuld is dat je weg onderbroken werd. Maar jij zult haar liefde geven en die zal worden beantwoord. Je zult je herinneren dat zij jou nooit gevraagd heeft om te blijven, want een vrouw uit de woestijn weet te wachten op haar man. Daarom zul je haar niet de schuld geven. Maar je zult vele nachten door de woestijn en tussen de palmen dolen, denkend dat je misschien door had moeten gaan, meer vertrouwen had moeten hebben in je liefde voor Fatima. Want wat je in de oase vasthield, was je eigen angst edat je nooit terug zou keren. En dan zullen de tekens je te kennen geven dat je schat voorgoed begraven is.

Het vierde jaar zullen de tekens je in de steek laten, omdat je niet naar ze hebt willlen lusiteren. De stamhoofden zullen dat merken en je zult afgezet worden als raadsman. Tegen die tijd ben je een rijk zakenman met veel kamelen en veel koopwaar. Maar je zult de rest van je dagen doorbrengen met dwalen tussen de palmbomen en door de woestijn, wetend dat je je eigen legende niet waargemaakt hebt en dat het daarn nu te laat voor is. Zonder ooit te begrijpen dat liefde nooit iemand verhindert zijn eigen legende te volgen. Wanneer dat wel gebeurt, betekent dat dat het niet de ware liefde is, de liefde die de taal van de wereld spreekt.

Ik vind het een fascinerend citaat. Sinds ik het gelezen heb ben ik gaan letten op tekens die mij iets vertellen over mijn legende. Tekens van nu, tekens uit het verleden. Ik zie duidelijke patronen. Ik geloof dat er een diepere waarheid zit in het pad dat ik bewandel.