Een land vol opties

"Jeetje, wat een verschil. Toen je hier een maand geleden bij ons kwam wonen had je geen huis en werk wat je niet leuk vond. En nu... een land vol opties!"

Het is een understatement dat ik met mijn neus in de boter gevallen ben als het mijn nieuwe huis betreft. Het is een geweldig leuk huisje, ideaal, en de buren hebben mij helemaal in hun familie opgenomen. Ik eet praktisch elke avond bij hun mee en op mijn verjaardag hebben ze kaarsjes op de taart gezet en een verjaardagsliedje gezongen. Ik had het niet beter kunnen treffen.

Mijn werk gaat niet zo zoning, maar weggaan is ook niet zo gemakkelijk omdat ik nog steeds niet 100% hersteld ben van mijn schouderblessure en dus niet zomaar ergens anders aan de slag kan. Plus het visumprobleem, en Otorohanga is zo leuk. Eigenlijk slaat het nergens op. Ik ben mijn hele leven van hot naar her gegaan, nooit gebonden aan een plaats. Nu ben ik in 3 maanden in Otorohanga en wil ik niet meer weg, hahaha. Maar ik moet door. Ik heb diep adem gehaald en Jesse verteld dat ik vertrek. Jesse en haar familie die zoveel voor mij gedaan hebben toen ik net in Nieuw Zeeland aankwam.

Gelukkig heb ik een paar contacten hier waaronder een paar hele geode. Eentje is Richard en Louise, zij hebben mij in maart al aangeboden dat ik altijd welkom ben op hun boerderij. Dus nu ga ik hun boerderij gebruiken als thuisbasis om me te orienteren. Ik werk op wwoofbasis met ze mee en neem de tijd op de boel op een rijtje te zetten. En ik kan overigens best wat meedenkers gebruiken want dit zijn mijn opties:

-opnieuw solliciteren in de primaire sector, dat wil zeggen op een geitenboerderij om het uitvoerende werk te doen wat ik zo graag doe. Nadeel is dat het werk fysiek is (waardoor ik mijn schouder geblesseerd heb) en dat in dit land de geitenhouderij seizoensgebonden werkt, oftewel iedereen wisselt 1 juni van werkgever en zingt het uit tot het volgende seizoen. Op dit moment is er dus heel weinig beschikbaar, behalve op bedrijven waar om wat voor reden dan ook een snelle wisseling van personeel plaatsvindt.

-aan de slag in de periferie. Op bedrijven die werk verrichten om het werk op de primaire mogelijk te maken. Bijvoorbeeld als adviseur of bij de cooperatie waar ze iemand zoeken die een gloednieuw KI programma vorm kan geven, coordineren en de bedrijven langs gaat om de geiten te insemineren. Dat lijkt me ook heel leuk.

-een master aan de universiteit. Dat is wel een heel onverwachte optie en ongeveer het laatste op mijn lijstje maar het kriebelt wel. Ze hebben een masteropdracht liggen in geitengedragsonderzoek wat precies aansluit op onderzoek wat ik eerder in Nederland gedaan heb en geitengedrag is hetgene wat ik het allerleukst en het allerinteressantst vind. Maar dat betekent terug het studentenleven in en daar was ik eigenlijk hardstikke klaar mee...

Wat denken jullie?

ps gisteren heb ik in dit land van de mogelijkheden meegedaan aan een hardloopwedstrijd en ik ben bijzonder onder de indruk van mezelf....!! zie mijn resultaten hier!
http://tiktok.biz/hamiltonhalfmarathon/2015/1033