Beter een goede buur dan een verre vriend

Zo zeggen ze het, en zo is het ook! Ik ben een paar dagen geleden naar de buren verhuisd. Zij hebben een tweede woning op het erf waar ik nu tijdelijk in woon. Ben wilde het huis graag voor zichzelf dus ik moest vertrekken, en de buren zeiden meteen, je bent welkom!

Mijn leven begint hier vorm te krijgen. Ik dans 4x in de week en dat is echt heel erg leuk. Ik zit bij een hiphop dansgroep waar ik meteen heel warm ben onthaald en de andere dagen doe ik zumba. Zumba is heel drukbezocht voor een klein dorp als Otorohanga en binnen een paar weken was ik onderdeel van de 'groupies', het vaste groepje fanatiekelingen. Geweldige meiden. Heel erg leuk.

En dan mijn buren dus. Mijn buren hebben paarden dus ik was hier al elke dag met de paarden in de weer. Daarnaast is het een ontzettend leuk gezin met 3 kinderen tussen 9 en 13 jaar dus toen ze zeiden dat ik hier in mocht trekken was de keuze snel gemaakt. Of zoals Ben grapte; nu woon je nog dichter bij de paarden.

Het enige wat niet echt lekker loopt is het werk. Ik heb de eerste maand met het aflammeren heel hard gewerkt, binnen 11 dagen hadden meer dan 1000 geiten afgelamd! Waarvan ongeveer de helft eerstelams. Veel werk dus, zwaar werk. Lange dagen. En zwaar voor mijn schouder waardoor ik uiteindelijk met een overbelaste schouder thuis kwam te zitten. Tja, nu weet ik ook hoe de Nieuw Zeelandse ziektewet werkt. Die is goed geregeld gelukkig. Alles bij elkaar heb ik 4 weken en 1 dag gewerkt en daarna 4 weken en 2 dagen nodig gehad om te herstellen. Inmiddels ben ik weer aan het werk, ik werk nu minder uren dan eerst en dat is een heel goede keus geweest. Maar of dit een lange termijn oplossing is betwijfel ik. Dus terwijl ik er hier wat van probeer te maken hou ik mijn oren en ogen open voor andere kansen. Ik wil hier graag blijven, want Otorohanga is ontzettend leuk. Time will tell...!