De sprookjeswereld

Al heel de week zijn we met de kudde op pad. Meestal kan ik niet mee omdat er iemand bij het guesthouse moet blijven maar gisteren had ik geluk. En hoe! De paarden stonden al een eind van huis en vanaf daar konden we meteen het ruiterpad op. Het was helder maar met de wind wat frisjes en ik was blij dat ik mijn trui en winterjas aan had. Het beloofde een lange rit te worden. Het stuk over het ruiterpad was gemakkelijk. Al vrij snel kwamen we op het strand en na een stuk strand zijn we een weide in gereden waar een grote kudde stond. Jón ging voorop om de kudde weg te jagen, Eline en de kinderen voorop om onze kudde de weg te wijzen en ik bleef achteraan over om de kudde achter hen te houden. Dwars door het land, over beekjes en door riviertjes, en de paarden hadden haast. Maar het ging heel goed en veilig zijn we aan de andere kant gekomen. Na een paar korte pauzes en paardwissels verder de berg op. En waar we omhoog gaan moeten we ook weer naar beneden... Vanaf bovenop de berg zag ik mist over de zee trekken het land in. Na nog een paardwissel op een plek waar een heleboel hele lekkere besjes stonden was het tijd om een binnenzee over te steken. Maar dan moesten we eerst naar beneden.. Op dat punt besloot de kudde een andere kant op te gaan en aangezien ik met Lara achteraan reed was ik degene die ze weer op het juiste spoor moest brengen. Wat een steil stuk! En wat had ik veel vertrouwen in mijn rijpaard Breki. Beneden wachtte ons een verrassing; een andere groep met een kudde. Wij zijn meteen de zee op gegaan. Het water stond heel erg laag en dat was misschien maar goed ook (of niet?) want de kudde had veel haast. Ik zag niks behalve mist, water, de kudde paarden en de kopruiters. De overkant van de zee was niet in beeld. Eindeloos. Sprookjesachterig, mysterieus, spannend maar wouw. Op een droger stuk zag ik ineens een van de kopruiters in rengalop weg stormen. De kudde erachteraan. Lara en ik dáár achteraan. Waanzinnig waanzinnig gaaf. Door de mist doemde land op en een kerkje. Daarnaast ligt een boerderij die ons eindpunt was.

Ik ga volgende keer proberen foto's te maken. Ik heb nog geen idee hoe aangezien de kudde meestal flink doorloopt maar... we'll see!

Elke... de plek die ik beschrijf is de route over Hóp naar Thingeyrar, daar waar jij ook geweest bent met Haukur!