Eline? Ja! Oh nee...

Zo ging het van de week. Ik had maanden geleden al bedacht dat het niet ging werken om met 3 mensen in een bedrijf te werken waar er 2 Eline heten. Daarom besloten om mijn 2e naam aan te houden, Jessica. Veel makkelijker. Inmiddels is 'Eline' echt de naam van de andere Eline en stel ik me zonder na te denken voor als Jessica. Onder elk mailtje naar huis moet ik 2x nadenken om er alsnog 'Eline' onder te planten. Mijn meest recente bijnaam 'Jeli' vind ik vet hip!
Dus ik ben Jessica en Eline is Eline. Maar op onbewaakte momenten trap ik er dan in, net zoals van de week. Mijn eerste reactie is om meteen 'jaaaaa!!' te roepen. En vervolgens; oh nee... nee... Eline is er niet...

Een bijzondere actie een paar dagen geleden was het brengen van 3 jaarlingen naar 'de berg'. 'De berg' is de naam van de wei aan de andere kant van de weg. Deze 'wei' is ongeveer 5 km lang, 1 km hoog waar de paarden en schapen tegen de zomer zelf over klimmen. In de winter niet. Want beneden aan de berg krijgen ze eten en dat willen ze natuurlijk niet missen. Afijn, de 3 paarden moesten van de paardenstal enkele honderden meters verderop door dat hek de berg op. Met Jón in de auto erheen. Het hek opengegooid, met tientallen paarden aan de andere kant. Gaat dat goed? Het zal wel. De jaarlingen opgehaald, wij erachteraan in de auto. Gelukkig namen ze zelf de juiste afslag aan het einde van de oprit en in volle galop (wij met 30/40 km per uur erachteraan!) vlogen ze over de weg. De paarden op de berg zagen ons drietal komen en renden gezellig mee. De jaarlingen hadden de open poort niet door, de grote kudde wel, dus de jaarlingen gingen rechtdoor over de weg en daarachteraan tientallen paarden.
Jón heeft me uit de auto gezet met de taak de paarden tegen te houden als ze terugkomen. (Ehm... ik alleen op de weg met brede bermen?) Jón ging plankgas achter de paarden aan. Slippend en slingerend is hij erin geslaagd de paarden van de weg te rijden, erg knap en boven alles heel spectaculair. Zie het voor je: een landweggetje met aan 2 kanten geen berm, tientallen galopperende paarden voor je die je om moet draaien??
Vervolgens de auto op de rem gezet, eruit gesprongen en 'boe' geroepen of iets dergelijks. Hoe dan ook, de kudde draaide zich om en kwam in volle galop op mij af. What else can I say....
Hoe dan ook, ik slaagde erin om precies op tijd mijn armen in de lucht te gooien waardoor de paarden opschrokken en zagen dat er rechts van ze een hek open was. En allemaal rende ze terug de berg op. Fjiew.

Wat later hadden we 1 paard van de berg nodig. Dus weer met de auto erheen. Ik eerder uitgestapt om op de berg te klimmen om de kudde richting het hek te jagen. Jón en Ásdis ondertussen het hek opengooien en daar de berg oplopen. Ik heb nog nooit eerder op de berg gelopen en echt serieus; het mag dan wel een paardenparadijs zijn, voor mensen is dat het bepaald niet. Steil, ongelijke gronden, stenen, stroompjes, AARGHHH. Geen grond om achter paarden aan te rennen.

De meeste lammeren zijn er. De stal raakt steeds leger en dat is wel fijn hoor. Het schaapt schaapt schaapt overal. Niet alleen in de stal en buiten, 's nachts word ik wakker en dan denk ik dat er een schaap naast me in bed ligt. Elke keer opnieuw moet ik even voelen en ontdekken dat het een tas is... Dat is me echt al zo vaak overkomen! Vooral rond 3/4 uur 's nachts, als het licht begint te worden, ziet die tas er verdacht schapig uit.