Paardenupdate

Örvar is een grote zwarte ruin die mee mag voor een ritje. Met groot bedoel ik écht groot, hij zit dicht bij de 1.50. Een paard van 1.35 of kleiner fokken ze niet mee hier op IJsland; te klein. Ráka was 1.28, veel andere Nederlandse IJslanders zijn rond de 1.35. Maar dat vinden ze hier dus te klein.
Het waait hard vandaag en het is koud. Noordenwind. Voor het eerst vind ik dat niet erg. Deze wind betekend namelijk dat de as van de vulkaan naar het zuiden waait, weg van ons. Örvar stapt stevig door. Aan het eind van het pad richting de weg gaan we linksaf. De wind komt nu recht van voren en maakt het mij haast onmogelijk om te ademen, zo hard waait het. Örvar is minder onder de indruk. In stevig tempo tölt gaan we over de weg richting Blönduós. Ik hoor niks anders dan de wind, zelfs de hoeven van mijn paard hoor ik niet op de harde weg tikken. Zo snel mogelijk wil ik rijden, om vervolgens de terugweg met wind in de rug rustig aan te doen. Örvar loopt vanzelf wel, afentoe moet ik hem wat inhouden en opletten dat hij niet gaat draven. Ik vind hem een echt mannenpaard. Heel groot en sterk en vooral niet te snel onder de indruk. Het type paard die je met een laag brommende stem moet corrigeren.
Örvar geeft heel veel beweging door in zijn gangen. Zijn massagetölt is geweldig, zijn draf en galop iets minder te noemen. En dan bedoel ik hoe ze uit te zitten zijn. Bij het terugnemen naar stap (wat eerder nog tientallen meters duurde, nu heb ik aan een meter of 5 genoeg) draaft hij altijd een paar passen en voel ik me net een beginner. Een stevige galop. Een stukje stappen, vervolgens weer tölten. Snel tempo tölt. Waanzinnig! Nog steeds steekt de wind in mijn gezicht en duwt hij me bijna van Örvar. Tijd om om te draaien. He, wat een stilte! Ik hoor ineens de zwanen en ganzen die het land vernielen. Ik hoor de watervallen die hier in grote getale aanwezig zijn. En ik hoor eindelijk Örvars hoeven op de weg. Rustig rijden we terug. Als ik hem vraag te tölten hoor ik de takt op de weg. Geweldig! Ik kijk om me heen. Ik ben op IJsland. In het dal zitten de ganzen en zwanen. Links van me is de top van de berg wit van de sneeuw. Een klein poederlaagje van gisteren nog. De talrijke watervallen die van de berg komen. Recht voor me is het donker. Boven de paardenstal hangt een donkere wolk. Getsie, nattigheid. Snel ga ik over in tempo tölt. Örvars hoeven roffelen razendsnel over het asfalt. Even wat langzamer tölten en dan weer sneller. Hij luistert zo goed! Hij is geweldig! Het begint te sneeuwen. Jakkes, als het sneeuwt betekend dat dat het vriest. Lente is het voorlopig nog niet. Nog op de weg stap ik af en loop ik verder naar de stal. Örvar volgt rustig, als ik even achterom kijk zie ik dat er allemaal sneeuwvlokjes aan zijn benen kleven. Met mijn hand bescherm ik mijn gezicht tegen de striemende wind en koude sneeuwvlokken. Zoals Gaui zou zeggen: welcome to Iceland.