Luisteren

Gisteren luisterde ik naar mijn eigen ademhaling. Die had ik nog nooit zo hard gehoord. Jeetje. Zo stil is het gewoon. Geen auto's, laat staan sirenes van brandweerwagens, nee helemaal niks.
Vaak hoor ik hier de wind. Soms hoor ik de wind zo hard dat ik niks anders hoor. Vaak hoor ik schapen blaten. Elke ochtend blaten de schapen zo hard dat ik niks anders meer hoor. En anderen mij dus ook niet, als ik wat wil zeggen. Verder hoor je geluid van de vogels. Twiet twiet zoals in Nederland, en gakgakgak van de zwanen en ganzen. En het stromende water. Toen ik hier net was klonk dat veel luider, nu valt het wel mee. Het meeste smeltwater is weg. Het klonk een beetje als een snelweg op de achtergrond. Tja dat is dan weer het eerste waar ik als Nederlander aan moet denken.
Ook hoor ik vaak vroem vroemmmmm. Soms van auto's (we gaan met de auto naar de paardenstal die 15 minuten lopen aan de andere kant van de heuvel ligt) maar vaker van de quads. Naar de schapenstal, om ganzen weg te jagen, ermee naar de paardenstal, vroem vroem vroemmmmmmm. Gisteren heb ik voor het eerst de quad gereden. Een heel nieuwe ervaring, erg koud zelf voor zo'n warme dag maar wel vet stoer! Nouja.. als ik zie in wat voor tempo iedereen ermee rondscheurt ben ik een watje. Maar toch, ik vind het cool. Vroemmmmmm!

Niemand heeft het over het weer in Nederland. Ik geloof dat ze allemaal bang zijn omdat het hier wellicht iets kouder is. Nou ik moet toegeven, iets kouder is het ja. Maar de zon is volop aanwezig! Eergisteren wanhopig mijn gezicht schoon staan boenen. Stof? Het lijkt wel oranje. Ik denk dat mijn gezicht oranje is met rode blosjes op mijn wangen. Vast de schuld van de lamp! En ik kreeg het er niet afgeboend. Geen stof. Zongebruind dus. Zo slecht is het hier helemaal niet.

De 10 graden halen we denk ik niet, maar het gras zie ik wel groeien. Groener, langer, de ene dag meer dan de andere maar ik kijk het gewoon uit de grond. Hopelijk staat er binnenkort genoeg gras zodat de schapen lekker naar buiten kunnen. De zon schijnt al dagen volop en het is droog. Eigenlijk te droog voor het gras.

Ik raak echt gewend aan het landschap, de ruimte en de afstanden. Ik kan me niet voorstellen wat er tussen het woonhuis en de rivier allemaal zou staan in Den Bosch. Voor ik in Den Bosch bij de Lidl zou zijn, dan ben ik hier nog niet eens bij de schapenstal. En de paardenstal bevind zich ergens in het stadscentrum van Den Bosch ofzo. Ik kan maar geen realistische vergelijking maken. Van de week had ik prachtig uitzicht over de vallei. Maar mijn gevoel voor diepte en afstand verdween er een beetje door. Van de ene kant was het net alsof ik naar een schilderij keek, van de andere kant werd ik een beetje misselijk van de hoogte en de afstanden. Heel vaak heb ik hier het gevoel dat ik naar schilderijen kijk. Behalve de stukken die ik zelf gelopen heb. Daar heb ik het hoogteverschil gevoeld, de afstanden ervaren. Vanaf dat moment worden die plaatsen realistisch. De rest blijft voorlopig een schilderij.